Κατηγορία: Φρούτα – Λαχανικά

Καρπούζι ΤΟ καλοκαιρινό φρούτο, υγιεινό, δροσιστικό

Το καρπούζι, ωστόσο, έχει και πολύ σημαντικές ευεργετικές ιδιότητες για τον οργανισμό μας:

Βοηθάει στα καρδιαγγειακά και την υγεία των οστών

Το λυκοπένιο στο καρπούζι είναι ιδιαίτερα σημαντικό επειδή μειώνει το οξειδωτικό στρες, το οποίο συνήθως μειώνει τη δραστηριότητα των οστεοβλαστών και των οστεοκλαστών (οι δύο μεγάλες οικογένειες οστικών κυττάρων που εμπλέκονται στην οστεοπόρωση). Αυτό σημαίνει ανθεκτικότερα οστά για εκείνους που καταναλώνουν τροφές πλούσιες σε λυκοπένιο.

Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων του καρπουζιού έχει επίσης συσχετιστεί με βελτίωση της καρδιαγγειακής λειτουργίας, επειδή βελτιώνει τη ροή του αίματος μέσω της αγγειοδιαστολής (χαλάρωση της πίεσης του αίματος).

Τέλος, το καρπούζι είναι πλούσιο σε κάλιο που επίσης βοηθά στη διατήρηση του ασβεστίου στο σώμα σας, με αποτέλεσμα να έχουμε ανθεκτικότερα οστά και αρθρώσεις.

Μειώνει το λίπος του σώματος

Η κιτρουλίνη στο καρπούζι έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τη συσσώρευση του λίπους στα λιποκύτταρά μας. Πρόκειται για ένα αμινοξύ που μετατρέπεται σε αργινίνη με τη βοήθεια των νεφρών. Η κιτρουλίνη έχει την ικανότητα να (μέσω μιας σειράς βημάτων) μείωση τη δημιουργία λίπους από τα λιποκύτταρα.

Έχει αντιφλεγμονώδεις και αντιοξειδωτικές ιδιότητες

Το καρπούζι είναι πλούσιο σε φαινολικές ενώσεις όπως τα φλαβονοειδή και τα καροτενοειδή. Το καροτενοειδές λυκοπένιο στο καρπούζι είναι ιδιαίτερα επωφελές για τη μείωση της φλεγμονής και την εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών. Βεβαιωθείτε ότι έχετε επιλέξει ώριμα καρπούζια, επειδή περιέχουν μεγαλύτερες ποσότητες από αυτές τις ευεργετικές φαινολικές ενώσεις.

Βοηθάει στο διουρητικό και νεφρικό σύστημα

Το καρπούζι είναι ένα φυσικό διουρητικό που βοηθά στην αύξηση της ροής των ούρων, αλλά δεν “αφυδατώνει” τα νεφρά (σε αντίθεση με το αλκοόλ και την καφεΐνη).

Στηρίζει τους μυς και το νευρικό σύστημα

Πλούσιο σε κάλιο, το καρπούζι είναι ένας μεγάλος φυσικός ηλεκτρολύτης και έτσι βοηθάει στη ρύθμιση της δράσης των νεύρων και των μυών στο σώμα μας. Το κάλιο καθορίζει το βαθμό και τη συχνότητα με την οποία οι μύες μας συσπώνται και ελέγχει τη διέγερση των νεύρων στο σώμα μας.

Βελτιώνει την υγεία των ματιών

Το καρπούζι είναι μια θαυμάσια πηγή βήτα-καροτίνης (είναι η ουσία που του δίνει την έντονη κόκκινη απόχρωση), η οποία μετατρέπεται στο σώμα μας σε βιταμίνη Α. Βοηθά την παραγωγή πολύτιμων ουσιών στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού και προστατεύει την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, που έρχεται με την ηλικία.

Πηγή: https://www.onmed.gr

Ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση και τονώνει το ανοσοποιητικό

Το κάλιο που περιέχει συμβάλλει στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης ενώ είναι πλούσιο σε λυκοπένιο, το οποίο είναι γνωστό μεταξύ άλλων και για την ευεργετική του δράση στο καρδιαγγειακό σύστημα. Αυτό κατ’ επέκταση σημαίνει ότι με την κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε λυκοπένιο μειώνεται σε σημαντικό ποσοστό ο κίνδυνος εμφάνισης εγκεφαλικού. Τα φρούτα με κόκκινη σάρκα- όπως η ντομάτα π.χ. – είναι πλούσια σε αυτή τη χρωστική. Δεδομένου του ότι το λυκοπένιο είναι επίσης ισχυρό αντιοξειδωτικό, βοηθά σημαντικά στην εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών οξυγόνου που επιβαρύνουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Είναι φυσικό βιάγκρα

Σύμφωνα με έρευνες του πανεπιστημίου της Foggia στην Ιταλία, ο χυμός από καρπούζι μπορεί να λειτουργήσει ως η φυσική λύση σε θέματα στυτικής δυσλειτουργίας. Η ιδιότητα αυτή οφείλεται στην κιτρουλίνη, ουσία που περιέχεται σε μεγάλη ποσότητα στο καρπούζι. Ωστόσο για να υπάρξει εμφανής διαφορά, πρέπει να καταναλωθεί σε μεγάλη ποσότητα.

Πηγή: https://www.olivemagazine.gr

Φτιάξτε γρανίτα καρπούζι

Συνταγή εδώ!

Φτιάξτε γλυκό καρπούζι

Συνταγή εδώ!

Φτιάξτε γλυκό με χειμωνιάτικο καρπούζι

Η Συνταγή εδώ!

Βερίκοκα διατροφικά οφέλη και ιδιότητες

Αγαπημένο φρούτο ανοιξιάτικο το βερίκοκο που πέρα από το ότι το τρώμε φρέσκο και αποξηραμένο μπορούμε να κάνουμε και πολλές συνταγές με αυτό.

ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΒΕΡΙΚΟΚΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΚΕΙΚ ΜΕ ΒΕΡΙΚΟΚΑ ΚΑΙ ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΛΙΚΕΡ ΒΕΡΙΚΟΚΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Όνομα: Βερίκοκο – Βερικοκιά

Επιστημονική ονομασία: Προυνούς Αρμενιάκα – Prunus armeniaca

Οικογένεια: Ροδοειδών

Άλλα ονόματα: Πρεκόκια, βρεκόκια, βερεκόκια, βερικόκκια, βερίκοκκα

Η βερικοκιά είναι οπωροφόρο, μακρόβιο και φυλλοβόλο δέντρο. Στην Κύπρο είναι γνωστή ως χρυσομηλιά. Βρίσκεται αυτοφυής στην Ανατολική Ασία και τα Ιμαλάια, από όπου μεταφέρθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη μέσω της Αρμενίας, εξ’ ου και η επιστημονική της ονομασία Προυνούς Αρμενιάκα.

Η καλλιεργούμενη βερικοκιά πολλαπλασιάζεται με εμβολιασμό που γίνεται σε συγγενικά είδη, κυρίως σε αμυγδαλιά αλλά και σε ροδακινιά, κορομηλιά και δαμασκηνιά.

τα πιο κατάλληλα εδάφη είναι αυτά με μία μέση σύσταση και λεπτή υφή. Όταν υπάρχει δυνατό και ξαφνικό κρύο ή παγετός τότε οι ανθοί καταστρέφονται, αν και τα δέντρα είναι ανθεκτικά και σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Υψηλές θερμοκρασίες επίσης, προκαλούν αλλοιώσεις στον καρπό. Τα δέντρα χρειάζονται καλό πότισμα την περίοδο της ανθοφορίας τους.

Κάτω από καλές συνθήκες μία βερικοκιά μπορεί να ζήσει και πάνω από 100 χρόνια. Σήμερα καλλιεργείται σε όλες τις εύκρατες περιοχές του κόσμου.

Τα βερίκοκα είναι οι καρποί της βερικοκιάς. Είναι σαρκώδεις, σφαιρικοί καρποί, με μια αυλακωτή κοιλιακή ραφή. Είναι γλυκείς και εύγευστοι καρποί, με πορτοκαλοκίτρινο χρώμα. Η φλούδα τους είναι λεπτή και χνουδωτή και έχει χρώμα κίτρινο, με μερικές κόκκινες κηλίδες στη μπροστινή τους πλευρά.

Το κουκούτσι τους είναι ξυλώδες και περιέχει ένα με δύο σπόρους που έχουν πικρή γεύση και μοιάζουν με αμύγδαλα. Πολλά έχουν ακουστεί τα τελευταία χρόνια, για τις πολύτιμες θεραπευτικές τους ιδιότητες.

Τα βερίκοκα έχουν αρκετές ποικιλίες, με αξιολογότερες, εκείνη της Τίρυνθας που ωριμάζουν 2-30 Μαϊου, τα τσαουλιά της Αττικής που ωριμάζουν στο τέλος Μαϊου, τα Μπεμπέκου που θα τα βρούμε από Ιούνιο μέχρι Ιούλιο, τα Διαμαντοπούλου που είναι εξαιρετικά αρωματικά και λέγεται ότι είναι τα πιο νόστιμα βερίκοκα στον κόσμο, τα Luizet και τα Nancy που ωριμάζουν αργά, και τα βρίσκουμε στις αρχές Αυγούστου.

Στην Ελλάδα, η πιο κοινή ποικιλία είναι τα Μπεμπέκου που είναι πιο μεγάλα σε μέγεθος αλλά δεν είναι πολύ γλυκά και αρωματικά. H Τουρκία έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή βερίκοκων στον κόσμο. Ακολουθούν το Ιράν, το Ουζμπεκιστάν, η Ιταλία, η Αλγερία, το Πακιστάν, η Γαλλία, το Μαρόκο, η Συρία, η Ισπανία. Η Ελλάδα παράγει πάνω από 45.000 τόνους κατά μέσο όρο ετησίως.

Τα βερίκοκα καταναλώνονται νωπά σαν φρούτα αλλά και αποξηραμένα, γίνονται νοστιμότατη μαρμελάδα, κομπόστα, χρησιμοποιούνται στη ζαχαροπλαστική και γίνονται λικέρ και χυμός.

Θερμίδες και διατροφικές αξίες

Τα βερίκοκα έχουν χαμηλή θερμιδική αξία. Δύο βερίκοκα έχουν μόνο 47 θερμίδες. Ωστόσο, η διατροφική τους αξία είναι τεράστια. Για παράδειγμα, τρώγοντας 3 περίπου βερίκοκα ημερησίως, καλύπτουμε σχεδόν το 100% της καθημερινής μας ανάγκης σε βιταμίνη Α. Τα βερίκοκα αποτελούν καλή πηγή βιταμίνης C και φλαβονοειδών.

Εμπεριέχουν επίσης καροτενοειδή (β-καροτένιο, λυκοπένιο, λουτεΐνη και ζεαξανθίνη), στα οποία οφείλεται και το πορτοκαλί τους χρώμα- τα ώριμα καθώς και τα αποξηραμένα βερίκοκα έχουν μάλιστα μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε καροτενοειδή. Περιέχουν επίσης, βιταμίνη Β3, σίδηρο, κάλιο και φυτικές ίνες.

Αναλυτικότερα, 100 γρ. βερίκοκων περιέχουν:

ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ

Φυλλικό οξύ 9 μg 2%
Νιασίνη 0.600 mg 4%
Παντοθενικό οξύ 0.240 mg 5%
Πυριδοξίνη 0.054 mg 5%
Ριβοφλαβίνη 0.040 mg 3%
Θειαμίνη 0.030 mg 2.5%
Βιταμίνη A 1926 IU 64%
Βιταμίνη C 10 mg 16%
Βιταμίνη K 3.3 μg 3%

ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΕΣ

Νάτριο 1 mg 0%
Κάλιο 259 mg 5.5%

ΜΕΤΑΛΛΑ

Ασβέστιο 13 mg 1.3%
Χαλκός
Σίδηρος 0.39 mg 5%
Μαγνήσιο 10 mg 2.5%

Μαγγάνιο 0.077 mg 3%
Φώσφορος 23 mg 3%
Ψευδάργυρος 0.2 mg 2%

ΦΥΤΟΧΗΜΙΚΑ

α-Καροτένιο 19 μg —
β-Καροτένιο 1094 μg —
β-Κρυπτο ξανθίνη 104 μg —
Λουτείνη-ζεαξανθίνη 89 μg —

Ιστορία και παράδοση

Η καλλιέργεια της βερικοκιάς ήταν γνωστή στην Κίνα από το 2200 π.Χ. Από εκεί μεταφέρθηκε στην Περσία και την Αρμενία. Στην Ελλάδα, φαίνεται ότι τα έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος, καθότι ο Θεόφραστος (400π.Χ) δεν τα αναφέρει.

Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι τα εκτίμησαν τόσο, που τους έδωσαν το όνομα «χρυσά αυγά του ήλιου». Ο Διοσκουρίδης ανέφερε τα βερίκοκα ως αρμενικά μήλα, λόγω της προέλευσης του φυτού. Στη Β. Ευρώπη καλλιεργήθηκαν με επιτυχία, από το 16ο αιώνα.

Θεραπευτικές δράσεις, ιδιότητες και χρήσεις

-Καταπολεμούν τη δυσκοιλιότητα, χάρη στην κυτταρίνη και την πηκτίνη που περιέχουν και αποτελούν ήπιας μορφής καθαρτικά. Η κυτταρίνη, συγκεκριμένα, βοηθάει στην κινητικότητα του εντέρου, ενώ η πηκτίνη απορροφά και κατακρατά νερό, συντελώντας έτσι κι αυτή, στην καλύτερη λειτουργία του εντέρου.

-Καταπραΰνουν- μεταξύ άλλων- συμπτώματα πονοκεφάλου, εντερικές παθήσεις, αϋπνία, φαρυγγίτιδα και ήπια κατάθλιψη.

-Χάρη στις κατεχίνες που περιέχουν, μπορούν να βοηθήσουν στη θεραπεία και την πρόληψη του καρκίνου και των φλεγμονών.

-Είναι χρήσιμα για την υγεία του πεπτικού συστήματος.

-Οι διαλυτές φυτικές ίνες που περιέχουν μπορεί να βοηθήσουν στον έλεγχο της χοληστερόλης στο αίμα.

-Κάνουν καλό στην αναιμία λόγω του σιδήρου που περιέχουν και του χαλκού που βοηθά στη διάθεση του σιδήρου σε όλο το σώμα.

-Συμβάλλουν στη διατήρηση της καλής υγείας της όρασής μας, αποτρέποντας την εμφάνιση εκφύλισης της ωχράς κηλίδας ή του καταρράκτη.

-Είναι χρήσιμα σε εμπύρετες καταστάσεις, ενυδατώνουν το σώμα και βοηθούν στην αποβολή των τοξινών.

-Είναι ωφέλημα για την καλή υγεία του δέρματός μας, χάρη στην προβιταμίνη Α που περιέχουν και που μέσα στο σώμα μας, μετατρέπεται σε βιταμίνη Α.

-Για την πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων εξαιτίας των άφθονων αντιοξειδωτικών που περιέχουν.

-Το λυκοπένιο που περιέχουν, έχει συνδεθεί με την προστασία από τον καρκίνο του προστάτη.

Ενδιαφέροντα στοιχεία για το βερίκοκο

Η Β17 ή Αμυγδαλίνη είναι μια βιταμίνη που περιέχεται στο κουκούτσι του βερίκοκου, στα πικραμύγδαλα και τα αμύγδαλα. Έχει παρατηρηθεί ότι η αμυγδαλίνη (βιταμίνη Β17) έχει κάποια (ευεργετική για τον άνθρωπο) δράση πάνω στα καρκινικά κύτταρα. Ωστόσο, δεν θεωρείται φάρμακο κατά του καρκίνου, όταν αυτός έχει ήδη εκδηλωθεί.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες η χρησιμοποίηση της αμυγδαλίνης( Β17) είναι περισσότερο προληπτική παρά θεραπευτική. Πιστεύεται ότι η χρόνια ανεπάρκεια σε αμυγδαλίνη ( Β17) οδηγεί σε μείωση της αντίστασης του οργανισμού στην ανάπτυξη κακοήθειας. Από την άλλη δεν έχουν παρατηρηθεί παρενέργειες από κατανάλωση μεγάλων δόσεων αμυγδαλίνης( Β17). Παρόλα αυτά συνίσταται η μέγιστη πρόσληψη αμυγδαλίνης( Β17) να μην υπερβαίνει τα 3 γραμμάρια την ημέρα.

Προφυλάξεις

Αγοράστε βερίκοκα τα οποία δεν είναι γδαρμένα, παραμορφωμένα, μουχλιασμένα ή ζαρωμένα. Αγοράστε μόνο ό,τι θέλετε να καταναλώσετε τις αμέσως επόμενες ημέρες. Προτού τα καταναλώσετε πρέπει να τα πλύνετε με άφθονο ζεστό νερό. Για μέγιστο όφελος, καλύτερα να τρώτε ξερά βερίκοκα. Έχουν μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε β-καροτένιο από ότι τα ωμά (J Agric Food Chem. 2005).

Ιδιαίτερη προσοχή όμως, στο χρώμα του φρούτου και περισσότερο στα αποξηραμένα βερίκοκα γιατί πολύ συχνά θειαφίζονται για να πάρουν ανοιχτό πορτοκαλί χρώμα αντί του φυσικού τους που είναι καφέ πορτοκαλί. Τα βερίκοκα που δεν ψεκάζονται με θειάφι είναι γευστικότερα από τα υπόλοιπα.

Φυσικά πριν την κατανάλωσή τους, πρέπει να τα ξεπλένεται με άφθονο νερό και κατά προτίμηση ζεστό. Προτιμάτε πάντα τα ώριμα βερίκοκα αλλά όχι τα ζαρωμένα καθώς και χωρίς γδαρσίματα.

Προσοχή: Το παραπάνω άρθρο έχει ενημερωτικό σκοπό. Πριν χρησιμοποιήσετε οποιαδήποτε συνταγή ή πριν αλλάξετε τις διατροφικές σας συνήθειες, ζητήστε τη γνώμη του κατάλληλου επαγγελματία υγείας ή διατροφολόγου. Εάν λαμβάνετε φαρμακευτική αγωγή, βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν αλληλεπιδράσεις.

Πηγές:

medlabgr.blogspot.com

el.wikipedia.org

el.wikipedia.org

sarantakos.wordpress.com

enallaktikidrasi.com

Φρούτα  αγαπημένα  που  τρώγονται  φρέσκα  από  τα  τέλη  Μαΐου  μέχρι  τα  μέσα  Ιουλίου. Βέβαια, μπορούμε  να  τα  απολαμβάνουμε  και  όλο το χρόνο σε  γλυκά του κουταλιού, αρωματικά λικέρ ή σε κονσέρβες., μαρμελάδες, τάρτες.

Η συγκομιδή τους από τους παραγωγούς γίνεται μόνο με το χέρι, ένα-ένα και απαιτεί πολύ χρόνο και κόπο. Δεν πρέπει να αποχωρίζεται ο καρπός από το κοτσάνι τους για να μην φεύγει ο ζωμός τους και να μην χαλάνε γρήγορα.

Υπάρχουν δύο τύποι κερασιών και εκατοντάδες ποικιλίες: το γλυκό κεράσι, γνωστό και ως Prunus avium και το ξινό κεράσι, γνωστό ως βύσσινο – επιστημονική ονομασία Prunus cerasus. Από τις γλυκές ποικιλίες ιδιαίτερες προτιμήσεις συγκεντρώνει αυτή με τους μεγάλους, βαθυκόκκινους και χυμώδεις καρπούς. Στην Ελλάδα παράγονται στον Κολινδρό Πιερίας, στην Έδεσσα, στα Γρεβενά, στη Βόρεια Χίο και σε αρκετές άλλες περιοχές της, βόρειας κυρίως Ελλάδας.

Κανείς δεν ξέρει να πει με σιγουριά ωστόσο, οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι τα κεράσια προερχόταν από τη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα από την πόλη της Κερασούντας, εξ ου και το όνομα, κοντά στη Μαύρη Θάλασσα. Ο Ρωμαίος στρατηγός Λούκουλος τα ανακάλυψε και τα έφερε στην Ιταλία.

Τα κεράσια είναι γλυκά, όξινα και στυφά και έχουν θερμαντική δράση στον οργανισμό.

Εξουδετερώνουν την πνευματική κόπωση είναι άρα πολύ χρήσιμα στους μαθητές, ειδικά σε περιόδους εξετάσεων του τέλους της σχολικής χρονιάς για παράδειγμα, που συμπίπτει με την εποχή που υπάρχουν σε αφθονία τα κεράσια, γι’ αυτό συστήνεται να τρώνε τουλάχιστον δύο με τρία κιλά κεράσια την εβδομάδα.

Αγορά και συντήρηση:

Αγοράζουμε μόνο όσα θέλουμε να καταναλώσουμε τις αμέσως επόμενες ημέρες. Κατά την αγορά τους βεβαιωνόμαστε ότι τα κοτσάνια τους έχουν πράσινο χρώμα και δεν είναι ξεραμένα, ότι οι καρποί έχουν υγιή όψη και δεν είναι χτυπημένοι και ότι το χρώμα τους είναι «ζωντανό».
Για να κρατήσουμε τα κεράσια φρέσκα τα τοποθετούμε στη συντήρηση του ψυγείου. Η συντήρηση έχει περισσότερη υγρασία από το υπόλοιπο ψυγείο και θα βοηθήσει τα κεράσια να διατηρηθούν φρέσκα για μεγαλύτερο χρόνο. Προτού τα καταναλώσουμε πρέπει να τα πλύνουμε με άφθονο χλιαρό νερό.

Ένα κεράσι έχει 4 θερμίδες. Εκτός του ότι τα κεράσια τρώγονται ως φρέσκα φρούτα, υπάρχουν και κονσερβοποιημένα, χρησιμοποιούνται για την κατασκευή γλυκισμάτων, και ως γαρνίρισμα σε διάφορα είδη ζαχαροπλαστικής. Με την ενζυματική ζύμωση των μαύρων πικρών κερασιών παίρνουμε το Kirch, το Cherry brandy και διάφορα άλλα ποτά.

Στην Ελλάδα, τα περίφημα γλυκά του κουταλιού γίνονται τόσο από τις γλυκές όσο και από τις υπόξινες ποικιλίες. Τα δε κουκούτσια, χρησιμοποιούνται για να δίνουν άρωμα στο “μπράντι”.

Πηγή: http://ingolden.gr/

Γλυκό κουταλιού κεράσι, συνταγή

Κεράσια αγαπημένα φρούτα!’

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΟ ΝΟΣΤΙΜΗ ΚΕΡΑΣΟΤΑΡΤΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΕΙΚ ΜΕ ΚΕΡΑΣΙΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΕΛΕΙΟ ΚΕΙΚ ΜΕ ΚΕΡΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΥΡΙ ΚΡΕΜΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Σπαράγγια είδη, καθάρισμα , τρόποι μαγειρέματος

Το σπαράγγι (Asparagus officinalis) ήταν γνωστό στην αρχαία Αίγυπτο καθώς έχουν βρεθεί τοιχογραφίες στις πυραμίδες όπου πιστεύεται ότι χρονολογούνται γύρω στο 5000 π.Χ. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι το καλλιεργούσαν, μπορεί να ήταν και αυτοφυές.

Στην μικρά Ασία

πιστεύεται ότι καλλιεργήθηκε 2000 χρόνια πριν από την εποχή των Ρωμαίων, ήταν γνωστό φάρμακο για τον οδοντόπονο, καρδιοπάθεια, νύγματα εντόμων και άλλες περιπτώσεις. Από τη Μεσόγειο διαδόθηκε στη Βόρεια Ευρώπη και από εκεί στη Βόρεια Αμερική. Στη Βόρεια Ευρώπη διαδόθηκε η παραγωγή λευκών σπαραγγιών, ενώ στη Βόρεια Αμερική η καλλιέργεια πράσινου σπαραγγιού.

Στην Ελλάδα

εμφανίστηκε ως άγριο, αυτοφυές φυτό σε πολλές υγρές, ημιορεινές περιοχές με την ονομασία «βλαστάρια». Γρήγορα εκτιμήθηκε η αξία του για τις διάφορες φαρμακευτικές και διαιτητικές του ιδιότητες, γι’ αυτό και άρχισε η εντατική καλλιέργειά του.

Oι ασπάραγοι ή ασφάραγοι, που εκτιμούσαν ιδιαίτερα οι αρχαίοι, έδωσαν και την παγκόσμια ονομασία στον πολύτιμο αυτό βλαστό. Λευκά, βιολέ ή πράσινα, τα σπαράγγια στη σημερινή τους μορφή είναι προϊόν μακρόχρονης επιλεκτικής καλλιέργειας, που άρχισε από τη ρωμαϊκή εποχή. Τα πικρά, άγρια σπαράγγια ήταν κυρίως εκείνα που έτρωγαν οι αρχαίοι. Οι Γάλλοι, οι Γερμανοί και οι περισσότεροι Ευρωπαίοι προτιμούν τα λευκά σπαράγγια ενώ στην Αμερική αυτή την εποχή θα βρείτε παντού τα λεπτά γευστικότατα πράσινα, που τα κάνουν συνήθως ψητά – είτε στα κάρβουνα είτε στην πυρωμένη πλάκα – και τα σερβίρουν με παρθένο ελαιόλαδο και χυμό λεμονιού. Το μαγείρεμα αυτό αναδεικνύει τη γεύση και το άρωμα των σπαραγγιών και δικαιολογεί απόλυτα την τιμή αλλά και το χαρακτηρισμό τους σαν τα εκλεκτότερα λαχανικά της άνοιξης.

Άγρια Σπαράγγια

Πώς μοιάζουν:

η άγρια σπαραγγιά είναι χαμηλός θάμνος με σκούρο πράσινο χρώμα, που αντί για φύλλα έχει αγκάθια. Οι βλαστοί της βγαίνουν ξεχωριστά απευθείας από το χώμα, χωρίς την ύπαρξη κεντρικού κορμού. Αυτό που τρώγεται είναι τα νεαρά βλαστάρια. Το χρώμα τους ποικίλει από υπόλευκα, σε διάφορες αποχρώσεις του πράσινου, έως σκούρο πράσινο σχεδόν μαύρο.

Πού θα τα βρούμε:

η άγρια σπαραγγιά βρίσκεται σχεδόν παντού, από δίπλα στη θάλασσα ως τα ψηλά βουνά! Αγαπάει τα νερά, τις δροσιές αλλά θα την βρεις και σε ξερούς πευκώνες! Της αρέσουν οι φράχτες, που τους χρησιμοποιεί για να πλέξει τα κλαδιά της, τα εγκαταλειμμένα οικόπεδα ή κτήματα, κοντά σε ποτάμια ή τρεχούμενα νερά. Αν δεις πευκώνες, σίγουρα από κάτω τους υπάρχουν σπαραγγιές, είναι από τα λίγα φυτά που μπορούν να επιζήσουν κάτω από τις πευκοβελόνες. Ο έμπειρος τροφοσυλλέκτης “σκανάρει” με το βλέμμα την περιοχή και εντοπίζει τα βλαστάρια που (αυθάδικα) ορθώνονται.

Πότε και πώς τα μαζεύουμε:

είναι το πρώτο βλαστάρι της άνοιξης. Στα ήπια και παραθαλάσσια μέρη ξεκινάει από τα τέλη Φεβρουαρίου (οι ενδιαφερόμενοι τρέξτε, οι φωτογραφίες είναι από χτεσινή βόλτα στη Ραφήνα), όσο απομακρυνόμαστε και ανεβαίνουμε σε ύψος το Μάρτιο, (στην Τσαγκαράδα το μαζεύουμε) τον Απρίλιο, ακόμα πιο ψηλά μέχρι το Μάιο! Από το φυτό μαζεύουμε το τρυφερό βλαστάρι πριν απλώσει φύλλα, που βγαίνει από την ίδια ρίζα δίπλα με τα περσινά και παλιότερα “κλαδιά”. Προσοχή- τα παλιά κλαδιά τσιμπάνε! Το κόβουμε με το χέρι έως το σημείο που είναι τρυφερό. Με αυτό τον τρόπο μαζεύουμε βλαστάρια 8-15 εκατοστών.

Πώς τα διατηρούμε:

Τα τρώμε αυθημερόν! Άντε να τα κρατήσουμε μια ημέρα σε ποτήρι ή ανθοδοχείο (είπαμε αριστοκράτης!) με νερό.

Πώς θα τα φάμε:

Το αποτέλεσμα της συλλογής μας τρώγεται με διάφορους τρόπους:

• Ωμά με λαδόξυδο και αλάτι αναδεικνύοντας την υπόπικρη γεύση τους. Μπορούμε ακόμη να προσθέσουμε τις τρυφερές κορυφές στις ωμές σαλάτες.
• Βραστά: τα βράζουμε για λίγα λεπτά σε αλατισμένο νερό, δεμένα με σπαγκάκι. Σερβίρουμε με λαδόξυδο ή λαδολέμονο. Τους αρέσει και το ψιλοκομμένο σκορδάκι!
• Ριζότο: μια φίλη Ιταλίδα (που μας το έδειξε) κρατάει τις τρυφερές κορυφές (4 εκατοστά) χώρια, βράζει ελαφρά τα υπόλοιπα και τα σοτάρει μετά μαζί με το ρύζι χρησιμοποιώντας και το νερό τους αντί για ζωμό λαχανικών. Όταν κλείσει τη φωτιά προσθέτει τις κορυφές!
  • Ομελέτα με άγρια σπαράγγια ΑΜΑΝΙΤΑΥλικά
    • 1 μπουκετάκι τρυφερά βλαστάρια
    • 3 αυγά
    • λίγο γάλα
    • ελαιόλαδο
    • αλάτι και πιπέρι
    • Πηγή: http://www.bostanistas.gr

    Σπαράγγια πράσινα

    

    Για να τα καθαρίσετε τα σπαράγγια απλά πιέστε τα ελαφρά στο κάτω μέρος, βρείτε το σημείο που σπάνε από μόνα τους και πετάξτε το. 

    Για να τα απολαύσετε, εκτός από βραστά, μπορείτε να τα ψήσετε σε αντικολλητικό τηγάνι: ζεστάνετε το καλά, τοποθετήστε τα σπαράγγια το ένα δίπλα στο άλλο χωρίς λιπαρή ουσία και ψήστε τα μέχρι να καψαλιστούν ελαφρά. Λίγο πριν τα βγάλετε από τη φωτιά ρίξτε ελαιόλαδο, λεμόνι και χοντρό αλάτι και είναι έτοιμα!

    Μπορείτε να ψήσετε τις τρυφερές κορφές ή να τις δέσετε σε μάτσο και να τις βράσετε 8-10 λεπτά σε αλατισμένο νερό. Με τα σκληρά μέρη θα κάνετε σούπες, εκλεκτές σάλτσες για ψαρικά αλλά και υπέροχο ριζότο.

    

    

  • Πώς θα μαγειρέψετε τα λευκά σπαράγγια

  • 

Σύμφωνα με την κλασική γαλλική τεχνική, θα δέσετε τακτικά τα παχουλά λευκά σπαράγγια σε ματσάκια, θα τα ρίξετε στην ειδική μακρουλή κατσαρόλα όταν το νερό – με αλάτι – πάρει βράση και θα τα αφήσετε να βράσουν μέχρι να μαλακώσουν. Μπορείτε όμως να μαγειρέψετε τα σπαράγγια στον ατμό, οπότε κερδίζετε χρόνο, αφού δεν θα χρειαστεί να τα δέσετε ενώ επιπλέον θα διατηρηθούν καλύτερα οι θρεπτικές ουσίες τους και η γεύση τους στο ακέραιο.

Είναι καλύτερα να ξεφλουδίσετε το κάτω μέρος, όπου τα σπαράγγια είναι σκληρά και ινώδη. Με τον ειδικό αποφλοιωτή για τις πατάτες ή με πολύ κοφτερό μαχαίρι αφαιρέστε τη φλούδα από τα 2/3 των σπαραγγιών αρχίζοντας από πάνω και σταματώντας στο σκληρό κάτω μέρος το οποίο θα κόψετε. Κρατήστε το μαζί με τα φλούδια που θα κρέμονται, για να τα χρησιμοποιήσετε και να φτιάξετε νοστιμο ζωμό λαχανικών. Μόνο οι τρυφερές κορφές των σπαραγγιών μένουν ακαθάριστες.

Για να βρείτε το ιδανικό τρυφερό κομμάτι, με το ένα χέρι κρατήστε το σπαράγγι και με το δείκτη και τον αντίχειρα του άλλου χεριού πιάστε το κάτω μέρος, 1-2 εκατοστά πριν από την άκρη, και λυγίστε το σπαράγγι μέχρι να σπάσει. Σπάζει στο σημείο που πρέπει. Τις χοντρές  άκρες μπορείτε είτε να τις ξεφλουδίσετε και να τις μαγειρέψετε στον ατμό είτε να τις φυλάξετε, μαζί με τα υπόλοιπα φλούδια κλπ να τα λιώσετε στο μπλέντερ και να τα κάνετε σούπα, σάλτσα ή ριζότο.

Σπαράγγια λευκά στον ατμό – για 4 άτομα

Θα χρειαστείτε 1 κιλό σπαράγγια μέτρια καθαρισμένα και κομμένα όπως περιγράφω πιο πάνω.

Σε κατσαρόλα βάλτε 2 εκατοστά νερό για να πάρει βράση. Βάλτε τα σπαράγγια στο ειδικό καλαθάκι και τοποθετήστε το στην κατσαρόλα. Χαμηλώστε τη φωτιά στο μέτριο.  Αν το σπαράγγι λυγίζει ελαφρά, όταν το σηκώνετε κρατώντας το από τη μέση και η κομμένη άκρη του λιώνει όταν την πατάτε, τότε τα σπαράγγια είναι έτοιμα. Συνήθως χρειάζονται 4-5 λεπτά για τα σπαράγγια με διάμετρο λιγότερο από 1 εκατοστό και 5-6 λεπτά για τα μεγαλύτερα. Στραγγίστε και σερβίρετε τα σπαράγγια αμέσως, ζεστά, προσθέτοντας σάλτσα βινεγκρέτ (δείτε πιο κάτω) ή όποια γαρνιτούρα. Αν θέλετε να τα σερβίρετε την επομένη, βουτήξτε τα αμέσως σε κρύο νερό για να σταματήσει ο βρασμός, στραγγίστε τα καλά και φυλάξτε τα σκεπασμένα στο ψυγείο.

Σημείωση: Αν δεν έχετε το ειδικό καλαθάκι για βράσιμο στον ατμό, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα τρυπητό που εφαρμόζει πάνω σε κατσαρόλα. Το σκεύος που θα χρησιμοποιήσετε θα πρέπει να μπορεί να σκεπαστεί. Προσοχή – τα σπαράγγια δεν πρέπει να ακουμπούν στο νερό.

Πηγή: http://www.bostanistas.gr/?i=bostanistas.el.article&id=974

Οφέλη σπαρραγιού στον οργανισμό μας

Τα νόστιμα σπαράγγια είναι τα κατεξοχήν ανοιξιάτικα λαχανικά καθώς κάνουν την εμφάνιση τους τις πρώτες μέρες της Άνοιξης. Εκτός από τη γεύση που μας προσφέρουν, κάνουν και καλό στον οργανισμό μας, ενώ δεν μας προσθέτουν καθόλου θερμίδες! 

Ένα φλιτζάνι σπαράγγια

μας δίνει μόνο 27 θερμίδες, 5 γραμμάρια υδατανθράκων, 3 γραμμάρια πρωτεΐνης, 3 γραμμάρια φυτικών ινών και καθόλου λίπος.
Η ίδια ποσότητα μας βοηθάει να καλύψουμε το 20% των αναγκών μας σε βιταμίνη Α, το 17% σε φολικό οξύ και το 13% σε βιταμίνη C.

–  Τα μικρά αυτά λαχανικά είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά όπως η γλουταθειόνη, δηλαδή ουσίες που μάχονται κατά των ελεύθερων ριζών που δημιουργούν προβλήματα στον οργανισμό μας.
– Η κατανάλωση των σπαραγγιών κάνει καλό στον εγκέφαλό μας καθώς έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε φολικό οξύ το οποίο σε συνεργασία με τη βιταμίνη Β12, φαίνεται ότι προστατεύει τις εγκεφαλικές λειτουργίες. Επίσης, το φολικό οξύ είναι απαραίτητο για τον οργανισμό στις περιόδους ταχείας ανάπτυξης όπως είναι η εγκυμοσύνη και η εφηβεία.
– Τα σπαράγγια περιέχουν το ασπαραγινικό οξύ, το οποίο όχι μόνο αυξάνει τη διούρηση αλλά βοηθάει στην αποβολή της περίσσειας αλάτων από το σώμα.
–  Είναι πλούσια σε βιταμίνη Κ. Ένα φλιτζάνι σπαραγγιών μας εφοδιάζει με το 70% των ημερήσιων αναγκών μας σε βιταμίνη Κ. Η βιταμίνη Κ παίζει σημαντικό ρόλο στην υγεία των οστών καθώς συμβάλει στην απορρόφηση του ασβεστίου από τα οστά.
– Τέλος, τα σπαράγγια βοηθούν σε περιπτώσεις δυσκοιλιότητας γιατί είναι πλούσια σε νερό και σε φυτικές ίνες.

Πως να βάλετε στη διατροφή σας τα νόστιμα σπαράγγια :

– Τα σπαράγγια μπορούν να καταναλωθούν ωμά ή μαγειρεμένα κι οπωσδήποτε ολόφρεσκα. Για να διατηρηθούν λίγες μέρες μπορείτε να τα βάλετε σε πλαστική σακούλα στο ψυγείο αφού τυλίξετε τις κομμένες άκρες τους σε βρεγμένο χαρτί.
–  Προσθέστε τα σπαράγγια στη σαλάτα σας ή στην ομελέτα σας.
–  Μπορείτε να τα σοτάρετε ελαφρώς σε μικρή ποσότητα εξαιρετικά παρθένου ελαιόλαδου κι αν θέλετε να βάλετε και λίγο σκορδάκι.

Σταματάκη Αστερία, Msc Μsc στην Κλινική διατροφή διαιτολόγος ‐ διατροφολόγος

Πηγή: ttps://www.onmed.gr/diatrofi

Μελιτζάνες, νόστιμες και θρεπτικές

Είδη μελιτζάνας

Υπάρχουν πάρα πολλές ποικιλίες, εκείνες που καλλιεργούνται στην Ευρώπη και Β. Αμερική είναι κυρίως μώβ, άσπρες ή πράσινες. Τα ασιατικά είδη μπορεί να είναι κίτρινα, πράσινα και κοκκινωπά, έντονο ρόζ ή κατάμαυρα.

1) Οι φλάσκες:

Είναι μεγάλες, χοντρές και στρογγυλές μελιτζάνες με σκούρο μώβ έντονο χρώμα.

4) Οι πράσινες: Καλλιεργούνται στη Τήνο, είναι σφαιρικές, μικρές με λίγους σπόρους.

Κολοκύθα κίτρινη, ωφέλιμη και θαυματουργή

Η κολοκύθα μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην ελληνική σύγχρονη κουζίνα όπως τα κολοκυθάκια, είναι όμως ένα λαχανικό γευστικό και άκρως θρεπτικό που δεν θα πρέπει να λείπει από τη διατροφή μας.

Οφέλη για την υγεία

Υψηλή περιεκτικότητα σε καροτενοειδή: Οι κολοκύθες οφείλουν το φωτεινό πορτοκαλί χρώμα τους στο υψηλό ποσοστό καροτενοειδών που περιέχουν.

Τα καροτενοειδή αποτρέπουν τις ελεύθερες ρίζες στο σώμα και να βοηθούν στην πρόληψη της πρόωρης γήρανσης, των καρδιαγγειακών νοσημάτων και άλλων λοιμώξεων. Συγκεκριμένα το β-καροτένιο είναι το πιο πλούσιο σε περιεκτικότητα συστατικό της κολοκύθας.

Διαθέτει εξαιρετικές αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Έχει διαπιστωθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακών νοσημάτων εμποδίζοντας την οξείδωση της χοληστερίνης στο σώμα.

Επίσης, λόγω της δράσης του κατά των ελευθέρων ριζών, μειώνει τον κίνδυνο διάφορων μορφών καρκίνου και κυρίως του καρκίνου του εντέρου και του πνεύμονα.

Σε έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο «Cancer Epidemiology, Biomarkers and Prevention», εξετάστηκαν οι διατροφικές συνήθειες και ο τρόπος ζωής 60.000 ενηλίκων στην Κίνα και διαπιστώθηκε ότι όσοι έτρωγαν τρόφιμα πλούσια σε β-καροτένιο είχαν μικρότερο κίνδυνο για καρκίνο του πνεύμονα.

Όταν στην έρευνα αξιολογήθηκαν και οι καπνιστές, βρέθηκε ότι η ομάδα που έτρωγε τρόφιμα πλούσια σε β-καροτένιο είχε 37% μικρότερο κίνδυνο για καρκίνο του πνεύμονα από τους καπνιστές που δεν κατανάλωναν τέτοια τρόφιμα.

Οι φυτικές ίνες που περιέχονται στην κίτρινη κολοκύθα βοηθούν στην αποβολή μέρους της χοληστερίνης από τον οργανισμό. Ακόμη, βοηθούν και στην αντιμετώπιση της χρόνιας δυσκοιλιότητας αυξάνοντας την κινητικότητα του εντέρου.

Η κατανάλωση κολοκύθας είναι ιδιαιτέρα ευεργετική για όσους υποφέρουν από γαστρικά προβλήματα, γιατί μειώνει την οξύτητα των υγρών του στομάχου.

Οι κολοκύθες είναι φυσικά διουρητικά και βοηθούν στην αποβολή των τοξινών και ανεπιθύμητων αποβλήτων από το σώμα, αφήνοντας μας ανανεωμένους και υγιείς.

Αποτρέπει το σχηματισμό πετρών στα νεφρά: Καταναλώστε 5 έως 10 γραμμάρια σπόρους κολοκύθας κάθε μέρα καθώς διεγείρουν τα νεφρά και εμποδίζουν τον σχηματισμό λίθων οξαλικού ασβεστίου.

Η κολοκύθα είναι πλούσια πηγή βιταμίνης Α. Η τακτική κατανάλωσή της (σπόροι και σάρκα), μπορεί να προωθήσει την υγεία των ματιών και να ενισχύσει το ανοσοποιητικό μας σύστημα εντυπωσιακά.

Είναι εξαιρετική πηγή βιταμινών Β1, Β3, Β5, Β6, C.

Είναι πλούσια σε μαγνήσιο και κάλιο.

Μας δίνει επίσης χαλκό, Ω3 λιπαρά οξέα, αλλά και σύνθετους υδατάνθρακες, όπως το άμυλο.

Με τόσα πολλά οφέλη για την υγεία, δεν αποτελεί κατάπληξη το ότι η κολοκύθα συμπεριλαμβάνεται στις «Υπερτροφές».

Κρατήστε τη σάρκα και τους σπόρους της και χρησιμοποιήστε τα σε διάφορες συνταγές. Μπορείτε να τη συντηρήσετε έως και 6 μήνες, αφού το σκληρό της κέλυφος την κάνει ιδιαίτερα ανθεκτική.

*Οι πληροφορίες που περιέχονται στο hippieteepee.gr έχουν πληροφοριακό χαρακτήρα.

Συμβουλεύεστε πάντα κάποιον ειδικό πριν εφαρμόσετε οποιαδήποτε πληροφορία. Η χρήση όσων αναφέρονται είναι αποκλειστικά και μόνον δική σας ευθύνη.

Πηγή : https://www.newspepper.gr

Ένα μήλο την ημέρα…

Όπως λέει άλλωστε και το γνωστό μας ρητό «ένα μήλο την ημέρα.. τον γιατρό τον κάνει πέρα»! Και όμως οι ποικιλίες των μήλων που υπάρχουν, δεν είναι μόνο τα «Γκόλντεν», τα «Ξινόμηλα», τα «Σμιθ» και τα κλασικά κόκκινα που γνωρίζουμε. Υπάρχουν δέκα διαφορετικές ποικιλίες μήλων.

Ένα μήλο περιέχει περίπου 8,4 mg βιταμίνης C, καθώς επίσης και ριβοφλαβίνη (βιταμίνη Β2), βιταμίνη Κ, βιταμίνη Α, πυριδοξίνη (βιταμίνη Β6) και κάλιο. Είναι πλούσιο σε υδατάνθρακα (25 γραμμάρια περίπου) και δεν εμπεριέχει καθόλου λίπος. Ακόμη, εμπεριέχει 0.3 γραμμάρια πρωτεΐνης και 4.5 γραμμάρια φυτικές ίνες.

Φούτζι:

Η ποικιλία αυτή, έχει ένα χαρακτηριστικό ροζ – κόκκινο χρώμα. Η σάρκα τους είναι πολύ σκληρή, ενώ ο χυμός τους, είναι γλυκός σαν μέλι. 

Λέιντι Γουίλιαμς

Σ’ αυτήν την ποικιλία των μήλων, το χρώμα τους είναι κατά τα ¾ βαθύ κόκκινο. Όπως και τα «φούτζι», έχουν και αυτά σκληρή σάρκα. Ωριμάζουν αργά και αποκτούν γλυκιά γεύση. 

Γκραν Σμιθ:

Η φλούδα τους έχει ένα πρασινο-κίτρινο χρώμα. Η σάρκα τους είναι πράσινη και επειδή ακριβώς λιώνει εύκολα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε γλυκά και φαγητά. Κυκλοφορούν στην αγορά όλο τον χρόνο.

Ρουαγιάλ Γκαλα:

Έχουν ένα χαρακτηριστικό ανοιχτό κίτρινο με βαθύ κόκκινο χρώμα. Έχουν σκληρή σάρκα και ιδιαίτερα γλυκιά γεύση. Θεωρούνται ως μια από τις καλύτερες ποικιλίες. Κυκλοφορούν στην αγορά από τον Φεβρουάριο ως τον Μάιο.

Τζόναθαν:

Το χρώμα τους είναι πράσινο ανοιχτό και κατά λωρίδες κίτρινο ή κόκκινο. Η σάρκα τους είναι λευκή και τραγανή. Είναι αρκετά ζουμερά και γλυκά. Και αυτά κυκλοφορούν στην αγορά από τον Φεβρουάριο έως τον Μάιο.

Ρέντ Ντελίσιους:

Έχουν χαρακτηριστικό βαθύ κόκκινο χρώμα και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πρασινοκίτρινα με κόκκινες λωρίδες. Ιδιαίτερα γλυκιά γεύση. Χρησιμοποιήστε τόσο σε γλυκά όσο και σε σαλάτες. Κυκλοφορούν στην αγορά όλο τον χρόνο.

Μπράουμπερν:

Έχουν γυαλιστερή και κατακόκκινη φλούδα. Η σάρκα τους είναι πολύ γλυκιά, χρώματος κρεμ. Ιδανικό να συνοδέψει αλμυρά τυριά.

Γκόλντεν Ντελίσιους ή Μπανανόμηλα

Χαρακτηριστικό πρασινοκίτρινο χρώμα. Όσο ωριμάζουν το χρώμα τους γίνεται χρυσαφί. Πολύ αρωματικά με γλυκιά γεύση. Κυκλοφορούν στην αγορά από το τέλος Μαρτίου έως και τον Νοέμβριο.

Πινκ Λέιντι:

Αυτή η ποικιλία, είναι μια διασταύρωση μεταξύ Γκόλντεν και Λέιντι Γουίλιαμς. Το χρώμα τους είναι πρασινοκίτρινο με ανοικτό κόκκινο. Είναι μια ποικιλία κατάλληλη για ψήσιμο.

Μπόντζα:

Είναι μια ποικιλία που δεν κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά. Έχουν ένα πράσινο και κόκκινο χρώμα ανακατεμένο με άσπρη σφιχτή σάρκα.

Όλες οι ποικιλίες των μήλων, είναι κατάλληλες για κατανάλωση. Αν θέλετε τώρα να διατηρήσετε το σχήμα των κομματιών του μήλου, τότε μαγειρέψτε τα μέσα σε ζάχαρη ή σε σιρόπι. Οι ποικιλίες που έχουν μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε ζάχαρη, όπως είναι τα Γκόλντεν, διατηρούν καλύτερα το σχήμα τους κατά το μαγείρεμα.

Φιρίκι:

Όσο πιο κόκκινο, τόσο πιο γευστικό και θρεπτικό είναι. Οι αντιοξειδωτικές και φαινολικές ουσίες του πολλαπλασιάζονται όσο μεγαλώνει η κόκκινη επιφάνεια. Πρέπει να τρώγεται με τη φλούδα, αλλιώς χάνει την αντιοξειδωτική του δράση. Το φιρίκι είναι μια σχετικά δυσεύρετη ποικιλία μήλου με χαρακτηριστικό άρωμα και σχήμα κι ιδιαίτερη γεύση που, συγκριτικά, ακόμη αφθονεί στο Πήλιο. Το βασικό μειονέκτημα της φιρικιάς για τον αγρότη, είναι ότι χρειάζεται γύρω στα δεκαπέντε χρόνια για να δώσει καρπό, ενώ οι κοινές μηλιές ήδη καρπίζουν στο τέταρτο ή πέμπτο έτος τους. Όπότε, το γεγονός και μόνο πως για να φυτέψει κανείς ένα κτήμα με φιρικιές, χρειάζεται να περιμένει δεκαπέντε χρόνια για να αρχίσουν αυτές να αποδίδουν είναι σίγουρα ανασταλτικό. Γίνεται υπέροχο γλυκό κουταλιού!

πηγή: http://www.my-family.gr

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΕΛΕΙΑ ΜΗΛΑ ΨΗΤΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΜΗΛΟΠΙΤΑ ΑΝΑΠΟΔΗ ΚΑΡΑΜΕΛΩΜΕΝΗ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΑΡΤΑ ΜΗΛΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Ρόδι, διατροφική αξία και η ιστορία του

Το ρόδι έχει κερδίσει επάξια τον χαρακτηρισμό της υπερτροφής, αφού μας προσφέρει πολύτιμα διατροφικά οφέλη.

Αλλά οι σπόροι ή ο χυμός από ρόδι συνοδεύεται και από κάποιες παρενέργειες τις οποίες λίγοι γνωρίζουν.

Τα ρόδια ανήκουν στην οικογένεια των μούρων. Το κόκκινο χρώμα που έχει το ρόδι προέρχεται από φυτικές χρωστικές (πολυφαινόλες) που βρίσκονται σε πολλά φυτικά τρόφιμα και λειτουργούν ως αντιοξειδωτικά στο σώμα, ενώ βοηθούν στην καταπολέμηση της φλεγμονής και της γήρανσης.

Όταν ανοίγετε ένα ρόδι, βρίσκετε μια αφθονία μικρών κόκκινων, στρογγυλών καρπών που έχουν γλυκιά αλλά και λίγο ξινή γεύση. Μέσα σε κάθε καρπό υπάρχει ένας μικρός σπόρος. Μπορείτε να τρώτε τους κόκκινους αυτούς καρπούς ολόκληρους, ή να πίνετε τον χυμό τους. Αλλά μην τρώτε τις λευκές περιοχές του ροδιού, που ονομάζονται μεμβράνες, γύρω από τους καρπούς.

Ρόδι: Θερμίδες και θρεπτικά συστατικά

Οι καρποί του ροδιού είναι γεμάτοι με θρεπτικά συστατικά και αντιοξειδωτικά, ουσίες που μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη ή την καθυστέρηση της βλάβης στα κύτταρα. Μάλιστα, ο χυμός ροδιού έχει τρεις φορές περισσότερα αντιοξειδωτικά από άλλα ποτά πλούσια σε αντιοξειδωτικά, όπως το πράσινο τσάι και το κόκκινο κρασί.

Οι καρποί του ροδιού έχουν επίσης πολλά άλλα θρεπτικά συστατικά και αποτελούν μια εξαιρετική προσθήκη στην ημερήσια συνιστώμενη μερίδα φρούτων, σύμφωνα με τις οδηγίες MyPlate του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ.

Το ρόδι (μερίδα ½ φλιτζανιού) περιέχει:

• 72 θερμίδες
• 27g  υδατάνθρακες
• 89g ζάχαρη
• 5g φυτικές ίνες (14% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης, ή DV)
• 205mg καλίου (περίπου 5% DV)
• 9mg βιταμίνη C (περίπου 10% DV για άνδρες, 12% DV για γυναίκες)
• 3μg βιταμίνη Κ (περίπου 18% DV)
• 33µg φυλλικού οξέος (περίπου 8% DV)

Ρόδι: Ποια είναι τα πιθανά οφέλη για την υγεία

Έρευνες δείχνουν ότι το ρόδι στις διάφορες μορφές του προσφέρει τα ακόλουθα οφέλη:

• Βοηθά στην προστασία από καρδιακές παθήσεις: Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι το ρόδι μπορούν να βοηθήσουν στην μείωση της χοληστερόλης, η οποία με την σειρά της μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων.
• Αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες: Η βιταμίνη C στο ρόδι έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, οι οποίες μπορεί να προστατεύσουν από πολλές κοινές ασθένειες, όπως ορισμένα είδη καρκίνου και διαβήτη τύπου 2.
• Χαμηλότερη αρτηριακή πίεση: Τα αντιοξειδωτικά που βρίσκονται στα ρόδια μπορεί να βοηθήσουν στην μείωση της υπέρτασης, η οποία μπορεί να διατηρήσει τις αρτηρίες, την καρδιά και τον εγκέφαλο σε καλή λειτουργία.
• Βοήθεια με την στυτική δυσλειτουργία: Μια μελέτη έδειξε ότι η κατανάλωση 235ml χυμού ροδιού κάθε μέρα βοήθησε σχεδόν τους μισούς συμμετέχοντες στην μελέτη να παρατηρήσουν βελτίωση στις στύσεις τους.
• Προστασία από ορισμένους τύπους καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του προστάτη: Μερικές μικρές μελέτες δείχνουν ότι η κατανάλωση χυμού ροδιού μπορεί να βοηθήσει στην επιβράδυνση της εξάπλωσης των καρκινικών κυττάρων του προστάτη.

Είναι τα ρόδια μια καλή τροφή για απώλεια βάρους;

Το να τρώτε πολλά ρόδια δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αδυνατίσετε εύκολα. Δεν έχει γίνει πολλή έρευνα που να δείχνει ότι τα ρόδια συμβάλλουν στην απώλεια βάρους και οι μελέτες που υπαινίσσονται ότι υπάρχει αυτή η συσχέτιση ήταν πολύ μικρές ή όχι αρκετά σημαντικές για να βγάλουμε συμπεράσματα.

Τούτου λεχθέντος, το ρόδι ως μέρος μιας υγιεινής διατροφής μπορεί να συμβάλλει στις προσπάθειες απώλειας βάρους, επειδή περιέχει φυτικές ίνες, οι οποίες συμβάλλουν στο αίσθημα πληρότητας. Έτσι, μπορεί να καταλήξετε να τρώτε λιγότερο και ως αποτέλεσμα, να χάσετε βάρος.

Ρόδι: Παρενέργειες και πιθανοί κίνδυνοι για την υγεία

Τα ρόδια είναι γενικά πολύ υγιεινά και ασφαλή φρούτα. Ωστόσο, υπάρχει πιθανότητα ορισμένοι άνθρωποι να εμφανίσουν αλλεργικές αντιδράσεις όταν τρώνε ρόδια. Συνήθως θα εμφανίζουν κλασικά σημάδια αλλεργίας, όπως φαγούρα στα μάτια, ή δυσκολία στην αναπνοή.

Ο χυμός ροδιού μπορεί να αλληλεπιδράσει αρνητικά με ορισμένα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων των αραιωτικών αίματος και φαρμάκων για την χοληστερόλη και την υπέρταση.

Είναι σώφρον να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας, προτού αποφασίσετε να καταναλώσετε σε τακτική βάση οποιαδήποτε μορφή ροδιού, ώστε να σας συμβουλεύσει για πιθανές παρενέργειες για εσάς.

Πηγές: https://consumer.healthday.com, https://www.everydayhealth.com

https://www.iatropedia.gr/diatrofi

Με το ρόδι μπορούμε να φτιάξουμε μαρμελάδα, χυμό, γλυκά, να το προσθέσουμε σε σαλάτες…

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΠΑΣΤΑ ΦΛΩΡΑ ΜΕ ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΡΟΔΙ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Η φράουλα αποτελεί ένα από τα αγαπημένα φρούτα της άνοιξης. Στη χώρα μας, είναι ιδιαίτερα δημοφιλής η ευρωπαϊκή φράουλα, που έχει μικρό μέγεθος και γλυκιά γεύση.
Αντέχει αρκετά, στις χειμερινές χαμηλές θερμοκρασίες, όμως μία απότομη αλλαγή θερμοκρασίας ή ένας παγετός μπορεί να τη βλάψει.

Η φράουλα φυτεύεται το φθινόπωρο έτσι ώστε να υπάρχει παραγωγή το επόμενο έτος. Η αυξανόμενη ζήτησή της, την μετέτρεψε σε μονοετές φυτό με πιο εντατική καλλιέργεια ακόμη και σε θερμοκήπια. Η συγκομιδή της γίνεται μόλις κοκκινίσει, συνήθως νωρίς την άνοιξη.

Λόγω της ιδιαίτερης ευαισθησίας της, συνηθίζεται η καλλιέργεια της να γίνεται όσο γίνεται πιο κοντά στα κέντρα ζήτησης και κατανάλωσης. Από θρεπτικής άποψης, οι φράουλες, αποτελούν από τις πλουσιότερες πηγές βιταμίνης C στη φύση. Υψηλή είναι επίσης η περιεκτικότητά τους και σε, φυλικό οξύ, μαγγάνιο, κάλιο.Τα συστατικά αυτά που βοηθούν τη βέλτιστη ανάπτυξη και δράση των διαφόρων συστημάτων του οργανισμού, όπως του ανοσοποιητικού, του νευρικού, του καρδιαγγειακού, του κυκλοφορικού κ.α..

Πηγή: neadiatrofis.gr

Λευκή φράουλα

Οι λευκές φράουλες ή ανανοφράουλες είναι ένα παράξενο και εξωτικό φρούτο που κινδύνευε με εξαφάνιση πριν διασωθεί από μια ομάδα Ολλανδών αγροτών.

Το 2003 αυτή η παράξενη ποικιλία φράουλας είχε σχεδόν εξαφανιστεί. Χάρη στην έγκαιρη δράση αυτών των αγροτών συνεχίζει να υπάρχει σήμερα, χωρίς να διατρέχει πλέον κίνδυνο.

Στις σημερινές αγορές υπάρχουν πολλά εξωτικά φρούτα που είναι «σπάνια», είτε επειδή καλλιεργούνται δύσκολα είτε επειδή παράγουν καρπούς μία ή δύο φορές το χρόνο. Αυτή είναι η περίπτωση της άσπρης φράουλας, η οποία είτε δεν υπάρχει σε πολλά μέρη του κόσμου είτε υπάρχει σε τόσο περιορισμένες ποσότητες που οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν την ύπαρξή της.

Ιστορία

Λέγεται ότι κατάγεται από τη Χιλή, όμως μετά το 1700 εξήχθη στη Γαλλία και από εκεί μεταφέρθηκε σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου.

Αυτό το μικρό φρούτο είναι αποτέλεσμα της διασταύρωσης δύο διαφορετικών ειδών φράουλας (της Fragaria virginiana και της Fragaria chiloensis), και τα δύο αμερικανικής προέλευσης. Στο υβρίδιο, που δημιουργήθηκε κατά λάθος, δόθηκε η ονομασία Fragaria x ananassa για να υποδεικνύεται ότι ήταν εξ αρχής υβρίδιο και να γίνεται αναφορά στο άρωμα και στη γεύση ανανά που χαρακτηρίζουν αυτή τη φράουλα (ananassa).

Ενώ οι άσπρες φράουλες κάποτε πωλούνταν στις αγορές της Κεντρικής και της Νότιας Αμερικής (όπου αναπτύσσονταν εύκολα), η έλλειψη ενδιαφέροντος από τους αγρότες σε άλλα μέρη του κόσμου οδήγησε σε μείωση της φύτευσης και της καλλιέργειάς τους, προκαλώντας σχεδόν την εξαφάνιση της ποικιλίας.

Όμως το 2003 μερικοί Ολλανδοί αγρότες αποφάσισαν να συνδυάσουν τις προσπάθειές τους για να σώσουν το απειλούμενο είδος και να το ξαναφέρουν στη Γαλλία για εμπορικούς σκοπούς.

Πηγή: https://meygeia.gr

Κάστανα θρεπτικά στοιχεία και οφέλη

Τα κάστανα είναι χαμηλά σε λιπαρά και πλούσια σε βιταμίνη C. Μοιάζουν περισσότερο με φρούτα παρά με ξηρούς καρπούς. Έχουν έναν ακανθώδη φλοιό και ένα σκούρο καφέ κέλυφος.

Τα κάστανα αποτελούν πολύτιμη πηγή τροφής για τον άνθρωπο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μπορούν να καταναλωθούν ωμά, ψημένα, αλεσμένα σε αλεύρι, ή ανακατεμένα σε γλυκά. Αναπτύσσονται σε δέντρα του γένους Castanea. Πολλά δέντρα αυτού του γένους μπορούν να ζήσουν για 500 χρόνια ή περισσότερο!

Κάστανα: Οφέλη για την υγεία

Είναι πλούσια σε βιταμίνη C, κάτι που τα καθιστά μοναδικά μεταξύ των ξηρών καρπών. Μάλιστα, μισό φλιτζάνι ωμό κάστανο σας δίνει 35-45% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης (DV) σε βιταμίνη C.

Τα κάστανα χάνουν μέρος της βιταμίνης C, αν τα βράσετε ή τα ψήσετε, αλλά εξακολουθούν να παρέχουν 15-20% DV. Για να διατηρήσετε περισσότερη βιταμίνη C κατά το μαγείρεμα, μπορείτε να τα ψήσετε σε χαμηλότερες θερμοκρασίες ή να χρησιμοποιήσετε έναν αφυγραντήρα τροφίμων για να τα αφυδατώσετε.

Από την άλλη, παραμένουν καλή πηγή αντιοξειδωτικών, ακόμη και μετά το μαγείρεμα. Είναι πλούσια σε γαλλικό (gallic acid) και ελλαγικό οξύ (ellagic acid), δύο αντιοξειδωτικά που αυξάνονται σε συγκέντρωση, όταν μαγειρεύονται.

Τα κάστανα έχουν αυτά τα επιπλέον οφέλη για την υγεία:

Υγεία της καρδιάς

Τα αντιοξειδωτικά και τα μέταλλα, όπως το μαγνήσιο και το κάλιο, βοηθούν στην μείωση του κινδύνου καρδιαγγειακών προβλημάτων, όπως καρδιακές παθήσεις, ή εγκεφαλικό επεισόδιο. Τα κάστανα είναι μια καλή πηγή αυτών των θρεπτικών συστατικών και μπορούν να βοηθήσουν στην ενίσχυση της υγείας της καρδιάς σας.

Καλύτερη πέψη

Τα κάστανα μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην βελτίωση της πέψης σας. Είναι μια καλή πηγή φυτικών ινών, οι οποίες βοηθούν στην τακτική κίνηση του εντέρου και υποστηρίζουν την ανάπτυξη υγιών βακτηρίων στο έντερο σας (μικροβίωμα). Επίσης δεν περιέχουν γλουτένη, γεγονός που τα καθιστά μια υγιεινή επιλογή για άτομα με κοιλιοκάκη.

Έλεγχος του σακχάρου

Οι φυτικές ίνες στα κάστανα μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην εξισορρόπηση του σακχάρου στο αίμα. Η κατανάλωση τροφών πλούσιων σε φυτικές ίνες εξασφαλίζει ότι το σώμα σας απορροφά αργά τα άμυλα. Αυτό βοηθά στο να μην αυξάνεται απότομα το σάκχαρο στο αίμα, κάτι που είναι επικίνδυνο για άτομα με διαβήτη. Επιπλέον, έχουν χαμηλή τιμή γλυκαιμικού δείκτη (54). Τα τρόφιμα με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη δεν προκαλούν σημαντικές αλλαγές στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σας, όταν τα τρώτε.

Κάστανα: Θερμίδες και θρεπτική αξία

Τα κάστανα είναι χαμηλότερα σε θερμίδες από πολλά άλλα είδη ξηρών καρπών. Αποτελούν καλή πηγή αμινοξέων, μονοακόρεστων λιπαρών οξέων, αντιοξειδωτικών, φαινολών και βιταμίνης C.

Θα βρείτε επίσης μια ποικιλία βιταμινών και μετάλλων, όπως:

• Βιταμίνη C
• Βιταμίνη Ε
• Βιταμίνη Α
• Βιταμίνες του συμπλέγματος Β
• Ασβέστιο
• Μαγνήσιο
• Ψευδάργυρο
• Σίδηρο
• Χαλκό
• Μαγγάνιο

Θρεπτικά συστατικά ανά μερίδα (1/4 φλιτζάνι ωμά κάστανα):

• Θερμίδες: 77
• Πρωτεΐνη: 1 γραμμάριο
• Λίπος: 1 γραμμάριο
• Υδατάνθρακες: 17 γραμμάρια
• Ίνες: 3 γραμμάρια
• Ζάχαρη: 0 γραμμάρια
• Χοληστερόλη: 0 χιλιοστόγραμμα
• Νάτριο (αλάτι): 1 χιλιοστόγραμμο

Το 1/4 φλιτζάνι ψημένα κάστανα περιέχει:

• Θερμίδες: 88
• Πρωτεΐνη: 1 γραμμάριο
• Λίπος: 1 γραμμάριο
• Υδατάνθρακες: 19 γραμμάρια
• Ίνες: 2 γραμμάρια
• Ζάχαρη: 4 γραμμάρια
• Χοληστερόλη: 0 χιλιοστόγραμμα
• Νάτριο: 1 χιλιοστόγραμμο

Τι πρέπει να προσέξετε

Τα ωμά κάστανα είναι ασφαλή για κατανάλωση για τους περισσότερους ανθρώπους. Ωστόσο, περιέχουν ταννικό οξύ (tannic acid), πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να προκαλέσουν:

• ερεθισμό του στομάχου
• ναυτία
• ηπατική βλάβη, εάν έχετε ηπατική νόσο, ή αν αντιμετωπίζετε πολλά νεφρικά προβλήματα

Πηγή: https://www.webmd.com

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΓΛΥΚΟ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ ΚΑΣΤΑΝΟ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Φασολάκια φρέσκα διατροφικές αξίες και οφέλη

Πόσο μου αρέσουν τα φρέσκα φασολάκια που τώρα είναι η εποχή τους.

Ειδικά η μυρωδιά της χλωροφύλλης με τρελαίνει.

Όπως και να τα μαγειρέψουμε είναι πολύ νόστιμα.

Λαδερά, με κρέας η ακόμη και σκέτα σαλάτα.

Παρακάτω θα βρείτε τις παραπομπές για συνταγές.

Διαβάστε και πως τα διαλέγουμε, πως τα συντηρούμε…. 

Παρά το όνομά τους τα πράσινα φασολάκια δεν θεωρούνται σε καμία περίπτωση φασόλια από άποψη διατροφής. Είναι λαχανικά και μάλιστα περισσότερο θρεπτικά σε σχέση με τον αρακά και τις μπάμιες.

Τα πράσινα φασολάκια είναι επίσης γνωστά και ως χλωρά (φρέσκα) φασόλια.

Ένα φλιτζάνι (κούπα) φασολάκια, δηλαδή περίπου 100 g παρέχουν 44 θερμίδες, 0,4 g λίπους, 9,9 g υδατάνθρακες, 4 g φυτικών ινών, 3 g ζάχαρης και 2,4 g πρωτεΐνης.

Αποτελούν μια πλούσια πηγή βιταμινών Α, C και Κ, καθώς επίσης περιέχουν φυλλικό οξύ, θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, σίδηρο, μαγνήσιο και κάλιο.

Η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών όλων των ειδών έχει συνδεθεί από καιρό με μειωμένο κίνδυνο πολλών δυσμενών συνθηκών υγείας. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η αύξηση της κατανάλωσης φυτικών τροφών όπως τα πράσινα φασόλια μειώνει τον κίνδυνο παχυσαρκίας, διαβήτη, καρδιακών παθήσεων και συνολικής θνησιμότητας, ενώ προωθεί την υγιή επιδερμίδα, την αύξηση της ενέργειας και το συνολικά χαμηλότερο βάρος.

Διαβάστε παρακάτω ποιοι είναι οι τομείς όπου λειτουργούν προστατευτικά και έχουν οφέλη για την υγεία τα πράσινα φασολάκια.

Καρκίνος

Τα πράσινα φασολάκια έχουν μεγάλη ποσότητα χλωροφύλλης, που μπορεί να εμποδίσει τις καρκινογόνες επιδράσεις των ετεροκυκλικών αμινών που παράγονται όταν ψήνουμε στη σχάρα κρέατα σε υψηλή θερμοκρασία. Εάν έχετε την τάση να τρώτε το κρέας στα κάρβουνα, φροντίστε να το συνδυάσετε με τα πράσινα λαχανικά, όπως είναι τα φρέσκα φασολάκια, ώστε να μειώσετε τον κίνδυνό σας.

Γονιμότητα

Για τις γυναίκες που βρίσκονται στην αναπαραγωγική ηλικία, η κατανάλωση περισσότερου σιδήρου από φυτικές πηγές, όπως είναι το σπανάκι, τα φασόλια και τα πράσινα φασολάκια φαίνεται πως προωθεί τη γονιμότητα, σύμφωνα με την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Η επαρκής πρόσληψη φυλλικού οξέος είναι επίσης απαραίτητη για τις έγκυες γυναίκες, προκειμένου να προστατεύσουν το έμβρυο από τις αναπτυξιακές ανωμαλίες του κεντρικού νευρικού σωλήνα. Ένα φλιτζάνι πράσινα φασόλια περιέχει περίπου το 10% των ημερήσιων αναγκών φυλλικού οξέος και το 6% του σιδήρου.

Αποτρέπουν την κατάθλιψη

Η κάλυψη των καθημερινών αναγκών σε φυλλικό οξύ μπορεί επίσης να βοηθήσει σε ό,τι αφορά την κατάθλιψη. Η επαρκής κατανάλωση φυλλικού οξέος μπορεί να αποτρέψει την περίσσεια της ομοκυστεΐνης στο σώμα, η οποία εμποδίζει το αίμα και τα άλλα θρεπτικά συστατικά να φτάσουν στον εγκέφαλο. Η περίσσεια ομοκυστεΐνης μπορεί να επηρεάσει την παραγωγή των ορμονών που κάνουν τον οργανισμό μας να αισθάνεται καλά, όπως η σεροτονίνη, η ντοπαμίνη, η νορεπινεφρίνη, που ρυθμίζουν τη διάθεση, τον ύπνο, ακόμα και την όρεξη.

Υγιή οστά

Η χαμηλή πρόσληψη βιταμίνης Κ έχει συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο για κάταγμα οστού. Η επαρκής κατανάλωση βιταμίνης Κ βελτιώνει την υγεία των οστών, ενεργώντας ως τροποποιητής πρωτεϊνών στον πυρήνα (μήτρα) των οστών, βελτιώνει την απορρόφηση του ασβεστίου και μειώνει την ουρική έκκριση ασβεστίου. Ένα φλιτζάνι πράσινα φασόλια παρέχει 14,4 μικρογραμμάρια βιταμίνης Κ (σχεδόν το 20% των ημερήσιων αναγκών), καθώς και 4% ασβεστίου.

Πηγή:https://medinova.gr/poia-einai-ta-ofeli-tis-ygeias-apo-ta-prasina-fasolakia/

Τσαουλιά, μπαρμπούνια, χάντρες και αμπελοφάσουλα, σε πρωτότυπους συνδυασμούς, πρωταγωνιστούν στο καλοκαιρινό τραπέζι.

Φρεσκοκομμένα και δροσερά, τα φασολάκια είναι τώρα στα καλύτερά τους. Οι νότιες περιοχές της χώρας έχουν πρώιμη παραγωγή, που ξεκινά στα μέσα του Μαΐου και μέχρι τον Οκτώβριο δίνουν καρπό οι περισσότερες ποικιλίες σε όλη την Ελλάδα. Από τις τρεις πιο δημοφιλείς ποικιλίες νωπών φασολιών, πρώτα βγαίνουν στους πάγκους τα μπαρμπούνια, ύστερα τα τσαουλιά και τελευταία εμφανίζονται, συνήθως τον Ιούλιο, τα αμπελοφάσουλα. Στις λαϊκές αγορές των παραγωγών μπορείτε να αναζητήσετε και πιο ιδιαίτερες ποικιλίες, όπως είναι τα άσπρα βουτυράτα, τα κίτρινα καναρίνια της Δυτικής Ελλάδας και τα γνωστά φασόλια Καρατζόβας από την Αριδαία.

Αν και τώρα πια με την καλλιέργεια σε θερμοκήπια βλέπουμε φασολάκια στην αγορά σχεδόν όλο το χρόνο, καλύτερα να κάνουμε υπομονή και να προτιμάμε τα υπαίθρια στην εποχή τους. Ακόμη, επειδή τα φασολάκια επιβαρύνονται με ψεκασμούς, όταν επιλέγουμε συμβατικής καλλιέργειας, φροντίζουμε να τα πλένουμε πολύ καλά με άφθονο νερό. Υπάρχουν φυσικά και τα βιολογικά, που είναι ιδιαίτερα νόστιμα, αρωματικά και απαλλαγμένα από χημικά. Η διαφορά στην τιμή των συμβατικών και των βιολογικών είναι ελάχιστη.

Οι ελληνικές ποικιλίες και τα χαρακτηριστικά τους

Πώς τα διαλέγουμε;

Καθάρισμα και συντήρηση;

Τσαουλιά

Πρόκειται για τον βασιλιά των χλωρών φασολιών. Είναι τα πράσινα, στρογγυλά φασολάκια που μοιάζουν με λεπτά δάχτυλα και έχουν στρογγυλεμένες άκρες. Μπορούν να φτάσουν σε μήκος και τα 25 εκ. Η γεύση τους είναι απαλή και ελαφριά. Δεν αντέχουν τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες, γι’ αυτόν το λόγο λιγοστεύουν στις αγορές όσο αυξάνεται η ζέστη και δίνουν τη θέση τους στα πιο δυνατά και ανθεκτικά αμπελοφάσουλα. Τα τσαουλιά, από τη στιγμή που έχουν κοπεί, έχουν διάρκεια ζωής μία εβδομάδα.

Ταιριάζουν πολύ με κρέας, κυρίως με μοσχαράκι, επειδή είναι ανάλαφρα και αρωματικά. Η ντομάτα όπως επίσης και οι λεμονάτες σάλτσες με άνηθο τα απογειώνουν. Γιαούρτι, κατίκι και ανθότυρο συνοδεύουν τα φασολάκια, δίνοντάς τους ακόμη μεγαλύτερη φρεσκάδα. Λίγο πριν από το σερβίρισμα μπορούμε να τους προσθέσουμε φρέσκο κρεμμυδάκι.

Μπαρμπούνια:

Είναι μια μεγάλη κατηγορία που περιλαμβάνει κοκκινωπά και πράσινα φασόλια. Και τα δύο έχουν πολύ δυνατή γεύση, που μοιάζει με εκείνη των οσπρίων. Είναι πλακέ, πεπλατυσμένα και στις άκρες, και φτάνουν σε μήκος τα 15 εκ. Τα πράσινα μαγειρεύονται ολόκληρα. Από τα κοκκινωπά, τιγρέ (που ανήκουν στην υποποικιλία Borlotto) χρειάζεται να αφαιρέ­σουμε τον σκληρό φλοιό και να κρατή­σουμε τα σπέρ­ματα που βρί­σκο­νται στο εσωτερικό. Τα σπέρματα είναι οι χάντρες, δηλαδή αυτά που έχουν κόκκινες ρίγες· τις καταναλώνουμε τόσο νωπές όσο και ξερές. Με το μαγείρεμα αλλάζουν χρώμα και γίνονται πολύ σκούρες, σχεδόν καφετιές.

Ταιριάζουν καλύτερα με λαχανικά και λευκά τυριά και λιγότερο με κρέας, επειδή η γεύση τους είναι πολύ δυνατή και η αυξημένη ποσότητα πρωτεΐνης θα βαρύνει γευστικά το αποτέλεσμα. Ακόμη, τους πάνε οι κόκκινες ντοματένιες σάλτσες, ο δυόσμος, ο βασιλικός και ο φρέσκος κόλιανδρος. Λευκά τυριά, όπως μια βαρελίσια φέτα ή ένα γεμάτο κατσικίσιο, κάνουν πολύ νόστιμες κόντρες με τη γήινη γεύση τους. Από μπαχαρικά, προτείνουμε τα γλυκά πιπέρια, όπως η πάπρικα.

Αμπελοφάσουλα:

Είναι τα πολύ λεπτά, σκουροπράσινα και μακριά φοσολάκια. Εχουν γεύση λιγότερο γλυκιά από τα άλλα δύο είδη. Από αυτά προκύπτουν τα μαυρομάτικα. Τα πρώιμα βγαίνουν στα μέσα Ιουνίου και τα όψιμα τα βρίσκουμε μέχρι και τέλος Οκτώβρη. Ποικίλλουν σε μέγεθος, από 10 εκ. μέχρι και 60 εκ. Το συνηθισμένο μήκος τους είναι περίπου 20 εκ. Τα πολύ μακριά αμπελοφάσουλα που τα τελευταία χρόνια τα βρίσκουμε στην αγορά ανήκουν σε ένα άλλο είδος, το οποίο ευδοκιμεί σε ακόμη πιο υψηλές θερμοκρασίες και καλλιεργείται ακριβώς για το μεγάλο μήκος των λοβών του. Δεν στερείται νοστιμιάς, αν και αρκετές φορές έχει πιο τραχιά επιφάνεια από τα μικρότερα σε μήκος.

Ταιριάζουν πολύ με όξινες σάλτσες, όπως τα δροσερά λαδολέμονα, το λευκό ξίδι και οι βινεγκρέτ εσπεριδοειδών ή απλώς με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και μια φρέσκια τριμμένη ντομάτα. Στις σαλάτες με αμπελο­φάσουλα μπορούμε να πασπα­λίσουμε καβουρδισμέ­νο σουσάμι, ενώ ταιριαστά είναι και τα λεμονάτα μπαχαρικά, όπως το τζίντζερ σε σκόνη ή το σουμάκ και το λευκό πιπέρι.

Πηγή: https://www.kathimerini.gr/k/gastronomos/917733/kalokairina-fasolakia/

Στην αγορά υπάρχουν και τα φρέσκα κίτρινα φασολάκια, Το γαλλικό φασόλι “Titania” (Phaseolus vulgaris) είναι μια πρώιμη, κίτρινη ποικιλία

Θα βρούμε και μπαρμπουνοφάσουλα που έχουν μέσα τις χάντρες που είναι πολύ νόστιμα φασόλια.

Eίναι μεν φρέσκα αλλά μοιάζουν με τα ξερά.

Τρώγονται μόνο οι σπόροι τους, που είναι σαρκώδεις και πολύ νόστιμοι.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΛΑΔΕΡΑ ΦΑΣΟΛΑΚΙΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΦΑΣΟΛΑΚΙΑ ΜΕ ΑΥΓΑ ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Πιπεριές-ποικιλίες-διατροφική αξία και οφέλη

Οι πιπεριές είναι ένα από τα πιο αγαπημένα λαχανικά στη μαγειρική. Χρησιμοποιούνται σε πολλά κλασικά φαγητά, όπως στα λαχταριστά γεμιστά, στις σαλάτες και φυσικά στην πίτσα. Πέρα από τη χρήση τους, όμως, ξέρετε τη διατροφική τους αξία; Αρχικά, να πούμε πως οι πιπεριές χωρίζονται σε δύο βασικά είδη -τις γλυκές πιπεριές και τις καυτερές-, ενώ συνολικά υπάρχουν 50 περίπου ποικιλίες ανά τον κόσμο.

Λίγη ιστορία
Οι περιοχές προέλευσης της πιπεριάς εντοπίζονται στην Κεντρική Αμερική και στο βόρειο κομμάτι της Νότιας Αμερικής. Οι πιπεριές του Μεξικού και της Νότιας Αμερικής ανακαλύφθηκαν από τον Κολόμβο και έγιναν γνωστές σε όλο τον κόσμο και ειδικά στην Ινδία και την Κίνα.

Το χρώμα στις πιπεριές μπορεί να είναι πράσινο, κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί και πιο σπάνια ακόμη λευκό και μοβ, ανάλογα με το πότε είναι η συγκομιδή τους και σε ποια ποικιλία ανήκουν. O όρος «γλυκιά πιπεριά» χρησιμοποιείται συχνά για τις μεγάλες πιπεριές που έχουν σχήμα καμπάνας, ανεξάρτητα από το χρώμα τους.

Διατροφική αξία
Οι διαφορετικές ποικιλίες πιπεριάς αποδίδουν περίπου την ίδια ενέργεια ανά γραμμάριο, δηλαδή, περίπου 25 kcal/100 γρ. Επίσης οι πιπεριές είναι μέτριες έως και καλές πηγές καλίου και συνιστούν ακόμη πολύ καλές πηγές βιταμίνης C, έχοντας 1,5 φορά την περιεκτικότητα του πορτοκαλιού (αν τις καταναλώσεις στην ίδια ποσότητα).

Η πιπεριά Φλωρίνης

είναι η ποικιλία κόκκινης πιπεριάς, η οποία καλλιεργείται στη Μακεδονία. Οι καρποί της, έχουν μήκος 15-20 εκατοστά και πλάτους 4-5 εκατοστά. Είναι παχύσαρκη με γλυκιά γεύση, κατάλληλη για σαλάτα, κατάψυξη ή κονσερβοποίηση. Είναι πλούσια σε βιταμίνες C, A, K και E.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΓΕΜΙΣΤΕΣ ΠΙΠΕΡΙΕΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΜΕ ΡΥΖΙ ΚΑΙ ΠΛΙΓΟΥΡΙ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Οι κόκκινες κλασικές πιπεριές

είναι πιο πλούσιες σε υδατοδιαλυτές βιταμίνες και ανόργανα στοιχεία σε σχέση με τις πράσινες και τις κίτρινες.

Αντίστοιχα, η κλασική πράσινη πιπεριά

είναι καλύτερη πηγή βιταμίνης K (Η βιταμίνη Κ είναι απαραίτητη για τη σύνθεση πρωτεϊνών που εμπλέκονται στην πήξη του αίματος, αλλά και σε άλλες φυσιολογικές λειτουργίες).

Ωστόσο, η πιο πλούσια σε βιταμίνη Α, όπως ίσως προδίδει και το χρώμα της είναι η κόκκινη πιπεριά.

Οι καυτερές πιπεριές είναι κι αυτές πολύ καλές πηγές βιταμίνης Α.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΥΤΕΡΕΣ ΠΙΠΕΡΙΕΣ ΤΑ ΕΙΔΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥΣ

Η βιταμίνη Α είναι απαραίτητη για την υγεία των ματιών, των βλεννογόνων, του δέρματος και του ανοσοποιητικού συστήματος.

Οι χρωματιστές πιπεριές είτε πράσινες, είτε κόκκινες, είτε κίτρινες, είναι πλούσιες πηγές θρεπτικών συστατικών όπως βιταμίνης C.

Επίσης, η βιταμίνη Ε που διαθέτουν οι πιπεριές βοηθά τον οργανισμό να επουλώνει τις πληγές και μώλωπες.

Τέλος, οι πιπεριές είναι πηγή βιταμίνης Α (β-καροτένιο), που συμβάλλει στην καλή ανάπτυξη και στην ευεξία.

Πηγή: https://www.olivemagazine.gr

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΓΕΜΙΣΤΕΣ ΠΙΠΕΡΙΕΣ ΜΕ ΤΥΡΙ ΚΑΙ ΑΥΓΟ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Κολοκυθάκια, διατροφική αξία και οφέλη

Τα κολοκυθάκια αποτελούν πολύτιμο σύμμαχο της καθημερινής μας διατροφής. Μπορεί να μην έχουν πληθώρα θρεπτικών συστατικών όπως άλλα λαχανικά, ωστόσο είναι εξαιρετικά χαμηλά σε θερμίδες ενώ πλούσια σε βιταμίνες.

Οι κολοκυθιές είναι ένα από τα πιο εύκολα στην καλλιέργεια φυτά. Τα κολοκυθάκια έρχονται σε ποικιλία μεγεθών, χρωμάτων και σχημάτων. Κατά κανόνα κάθε κολοκυθιά παράγει μεγάλο αριθμό από κολοκυθάκια.

Τα πράσινα κολοκυθάκια ανήκουν στην οικογένεια Cucurbitaceae και αποτελούν ένα συγγενές είδος με τα αγγούρια και το πεπόνι. Ένα από τα περισσότερο μελετημένα οφέλη τους στην υγεία είναι η ικανότητα τους να εφοδιάζουν τον οργανισμό μας με αντιοξειδωτικά συστατικά χάρη στην πλούσια περιεκτικότητά τους σε αυτά.

Αποτελούν εξαιρετική πηγή χαλκού, μαγνησίου, φωσφόρου, καλίου, ενώ περιέχουν βιταμίνες C, Α, Κ, φυλλικό (ή φολικό) οξύ και βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Επίσης περιέχουν αντιοξειδωτικά συστατικά όπως η β-καρωτίνη. Πέρα από την υψηλή περιεκτικότητά τους σε γνωστά αντιοξειδωτικά συστατικά περιέχουν και μια ποικιλία ασυνήθιστων αντιοξειδωτικών συστατικών, μεταξύ των οποίων τα καροτενοειδή λουτεΐνη και ζεοξανθίνη. Αυτά τα συστατικά είναι γνωστά για τα οφέλη τους στην όραση και ιδιαίτερα στην προστασία που παρέχουν έναντι της σχετιζόμενης με την ηλικία εκφύλισης της ωχράς κηλίδας και του καταρράκτη. Αποτελούν εξαιρετική πηγή χαλκού, μαγνησίου, φωσφόρου, καλίου, ενώ περιέχουν βιταμίνες C, Α, Κ, φυλλικό (ή φολικό) οξύ και βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Επίσης περιέχουν αντιοξειδωτικά συστατικά όπως η β-καρωτίνη.

Η κατανάλωση των κολοκυθιών ενισχύει επίσης την πρόσληψη του μαγγανίου, ενός βασικού μετάλλου. Όπως η βιταμίνη C, έτσι και το μαγγάνιο προστατεύει τους ιστούς από τις βλαβερές ελεύθερες ρίζες. Υποστηρίζει τη λειτουργία των γλυκοζυλοτρανσφερασών, μίας οικογένειας πρωτεϊνών που προάγουν την υγιή ανάπτυξη οστίτη ιστού (του ιστού που βρίσκεται στα οστά). Το μαγγάνιο βοηθά, επίσης, το σώμα να παράγει κολλαγόνο απαραίτητο για την αποτελεσματική επούλωση των πληγών. Κάθε φλιτζάνι ψιλοκομμένο κολοκύθι μπορεί να υπερηφανεύεται ότι διαθέτει 0,22 mg μαγγανίου, πράγμα που σημαίνει ότι παρέχει το 12% και το 10% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης για γυναίκες και άνδρες αντίστοιχα.

Οι φυτικές ίνες στο κολοκύθι, βοηθούν επίσης στη διατήρηση της χαμηλής χοληστερίνης.

Πεπόνι, διατροφική αξία και ποικιλίες

Ζωηρόχρωμο και γλυκό, το πεπόνι δεν περιέχει λιπαρά, είναι χαμηλής περιεκτικότητας σε θερμίδες, ενώ είναι πλούσιο σε απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που σας βοηθούν να νοιώθετε και να φαίνεστε καλά.

Το πεπόνι

Πιο συγκεκριμένα, το πεπόνι αποδίδει μόνο 34 θερμίδες/100 gr., 8,16 gr. υδατάνθρακες και 90gr. νερό. Δε θα πρέπει να ξεγελάει η ελαφριά του γεύση αφού έχει αρκετή φυσική ζάχαρη και έτσι η υπερκατανάλωσή του μπορεί να είναι επιβαρυντική για το βάρος μας.

Ποικιλίες Πεπονιού

Οι πιο γνωστές ποικιλίες Ελληνικών πεπονιών είναι:

Μπανάνες. Πρώιμη ποικιλία με καρπούς κιτρινωπούς συνήθως σφαιρικού και μικρού μεγέθους. Αρκετά αρωματικά και καλής ποιότητας.

Αργείτικες. Παράγουν τα γνωστά αργείτικα πεπόνια εξαιρετικής ποιότητας. Η σάρκα τους είναι λευκοπράσινη ή κιτρινοπράσινη γλυκιά και σχετικά σκληρή.

Θρακιώτικο. Ποικιλία τοπικής προέλευσης επί αιώνες παραγόμενη στην ακριτική περιοχή του νομού Έβρου αποκλειστικά οικολογική χωρίς λιπάσματα, φυτοφάρμακα, αρδεύσεις κλπ. H ποικιλία “Χρυσή Κεφαλή” ή πεπόνι Θράκης είναι μοναδική και παράγεται με προστατευόμενο σπόρο.

8 καταπληκτικά οφέλη του πεπονιού (cantaloupe) στην υγεία :

1. Καρδιαγγειακά οφέλη
2. Το πεπόνι ενισχύει το ανοσοποιητικό (διεγείρει την παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων)
3. Βελτιώνει την πέψη
4. Μειώνει την αρτηριακή πίεση
5. Βοηθά στην δημιουργία ισχυρών οστών και δοντιών
6. Βελτιώνει την υγεία του δέρματος
7. Προστατεύει τα μάτια από διαταραχές όρασης που σχετίζονται με την ηλικία
8. Καταπολεμά τη δυσκοιλιότητα

Ωστόσο, τα πεπόνια όπως κάθε άλλη τροφή θα πρέπει να καταναλώνονται σε κανονικές ποσότητες και ως μέρος μιας ισορροπημένης διατροφής.

Γλυκοπατάτα – Διατροφική αξία και Οφέλη

Η καταγωγή της γλυκοπατάτας (Ipomoea batatas) είναι από τη Νότια Αμερική. Στην Ευρώπη φαίνεται ότι έφτασε μετά από την εξερεύνηση της Αμερικής από τον Κολόμβο.
Οι βλαστοί της γλυκοπατάτας είναι μακριοί, έρποντες ή αναρριχώμενοι και φέρουν μεγάλα φύλλα, μακριά, συνήθως σχήματος καρδιάς με χρώμα βαθύ πράσινο.

Το φυτό για να ανθίσει απαιτεί μικρή διάρκεια της ημέρας. Τα άνθη του φύονται κατά ταξιανθίες έχουν χρώμα κόκκινο, σχήμα χοανοειδές με πλατύ έλασμα και φύονται από τις μασχάλες των φύλλων.

Η ρίζα που είναι το φαγώσιμο τμήμα του φυτού έχει χρώμα καφέ, κίτρινο, πορτοκαλί ή κόκκινο εξωτερικά και κίτρινο, λευκό, πορτοκαλί και ορισμένες φορές κόκκινο εσωτερικά. Το σχήμα της είναι ατρακτοειδές έως μακρύ ή κονδυλώδες. Οι ποικιλίες που έχουν πορτοκαλί σάρκα είναι πλούσιες σε καροτένιο, αλλά όλες οι ποικιλίες είναι πλούσιες σε άμυλο.

Η γλυκοπατάτα πολλαπλασιάζεται με βλαστούς ή μοσχεύματα καθώς ενώ βγάζει άνθη δεν σχηματίζει καρπούς και σπόρια, προτιμά δε τα ελαφριά αμμοπηλώδη εδάφη. Για να υπάρχουν καλές αποδόσεις χρειάζεται θερμός καιρός για περίπου πέντε μήνες.

Η συγκομιδή γίνεται τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο, πάντοτε δε πριν αρχίσουν οι παγωνιές.

Διατροφική αξία

Η γλυκοπατάτα περιέχει μια μεγάλη ποσότητα καροτένιων συμπεριλαμβάνοντας τη βήτα-καροτίνη και τη λουτεΐνη. Τα καροτένια μετατρέπονται στο συκώτι σε βιταμίνη Α. Επίσης, η γλυκοπατάτα είναι καλή πηγή βιταμίνης C, βιταμίνης Β6 και άλλων σημαντικών μικροθρεπτικών συστατικών όπως ο χαλκός, το μαγγάνιο και η βιοτίνη. Η γλυκοπατάτα περιέχει μια ποσότητα πρωτεΐνης, αλλά μεγαλύτερη ποσότητα υδατανθράκων και φυτικών ινών, και έχει σημαντικά μικρή ποσότητα σακχάρων.

Τα οφέλη της γλυκοπατάτας για την υγεία

Η καροτίνη είναι η πορτοκαλί χρωστική ουσία που βρίσκεται στη γλυκοπατάτα. Η μετατροπή της καροτίνης σε βιταμίνη Α την κάνει εξαιρετική τροφή για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και τη διατήρηση της υγιούς επιδερμίδας. Η κατανάλωση μιας υγιούς, καλά ισορροπημένης διατροφής είναι σημαντική για τη διατήρηση της γενικής υγείας.

Επίσης, είναι σημαντική για τη διασφάλιση της υγιούς όρασης. Η έρευνα έχει δείξει ότι ο κίνδυνος εκφύλισης της ωχράς κηλίδας μπορεί να μειωθεί σημαντικά καταναλώνοντας τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά που είναι σημαντικά για την υγεία της οράσεως, ιδιαίτερα λουτεΐνη, βιταμίνη Α και C που βρίσκονται όλες στη γλυκοπατάτα.

Η γλυκοπατάτα έχει υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά. Τα αντιοξειδωτικά είναι ενώσεις που καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες στον οργανισμό προλαμβάνωντας την οξείδωση των κυττάρων.

Σήμερα καλλιεργείται σε μεγάλη κλίμακα στην Αμερική, Αφρική και στα νησιά του Ειρηνικού. Η Κίνα έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή γλυκοπατάτας στον κόσμο. Ακολουθούν η Βραζιλία, η Ινδονησία, η Ουγκάντα και η Νότια Αφρική. Στην Ελλάδα καλλιεργείται σε μικρή έκταση στα νησιά και την Πελοπόννησο.

Συγκριτικά με την κοινή πατάτα η γλυκοπατάτα είναι πιο γλυκιά και πιο χορταστική, πλουσιότερη σε φυτικές ίνες, αντιοξειδωτικά και κάλιο, αλλά παρά τη γλυκιά της γεύση, έχει λιγότερους υδατάνθρακες και χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, επομένως είναι πιο κατάλληλη για τους διαβητικούς.
Παρέχει αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη προστασία, καλό έλεγχο της αρτηριακής πίεσης και πρόληψη κατά του καρκίνου.

Γλυκοπατάτες – πάγκρεας

Το μακρόστενο σχήμα της γλυκοπατάτας, μοιάζει αρκετά με αυτό του παγκρέατος και, επίσης, αυτό το φυτό προωθεί την υγιή λειτουργία του συγκεκριμένου οργάνου.

Οι γλυκοπατάτες έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε βήτα-καροτένιο, το οποίο είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό που προστατεύει όλους τους ιστούς του σώματος, συμπεριλαμβανομένου και του παγκρέατος, από ζημία που σχετίζεται με τον καρκίνο ή τη γήρανση. Η γλυκοπατάτα ισορροπεί τον γλυκαιμικό δείκτη των διαβητικών.

Πηγή: https://www.proionta-tis-fisis.com

Γλυκοπατάτες ψητές, συνταγή εδώ!

Γλυκοπατάτες ψητές στο γκριλ του φούρνου

Συνταγή εδώ!

Η πορτοκαλιά δεν αντέχει σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, το πολύ μέχρι και 4 βαθμούς υπό το μηδέν. Για τον λόγο αυτό καλλιεργείται σε τροπικές, υποτροπικές και εύκρατες περιοχές με ήπιο χειμώνα.

Η πορτοκαλιά είναι το δημοφιλέστερο εσπεριδοειδές δέντρο στον κόσμο που όλοι λατρεύουμε για τους νόστιμους ζουμερούς καρπούς του, για τους δροσερούς χυμούς που στύβουμε, και βέβαια για το γλυκό του κουταλιού που φτιάχνουμε με την φλούδα του. Το πορτοκάλι εκτός από μοναδική γεύση, είναι πλούσια πηγή βιταμίνης C και αξίζει να το καλλιεργήσουμε σε κάθε κήπο και αυλή. Μπορούμε επίσης να φυτέψουμε πορτοκάλια σε γλάστρα για να διακοσμήσουμε το μπαλκόνι μας, απολαμβάνοντας τα πανέμορφα λευκά άνθη και την ξεχωριστή ομορφιά του.

Σαγκουίνι, Μέρλιν ή Βαλέντσια; Ποιες είναι οι ποικιλίες της πορτοκαλιάς και ποιες οι διαφορές τους;

Το πορτοκάλι είναι ένα από τα πιο γνωστά εσπεριδοειδή με σημαντική θρεπτική αξία. Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και περιέχει επίσης σάκχαρα, κάλιο, ασβέστιο, φώσφορο και βιταμίνη Α.

Πορτοκαλιές καλλιεργούνται σε όλο τον κόσμο, σε θερμές περιοχές και οι καρποί τους είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς, λόγω της αρωματικής τους γεύσης, αλλά και για τα σημαντικά τους οφέλη για την υγεία μας.

Υπάρχουν 160 περίπου ποικιλίες πορτοκαλιάς και οι πιο σημαντικές που καλλιεργούνται στην Ελλάδα είναι:

Βαλένσια

Ξενική ποικιλία που ωριμάζει από το Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο και έτσι επιτρέπει στους παραγωγούς να εφοδιάζουν την αγορά με πορτοκάλια και τους καλοκαιρινούς μήνες. Η ποικιλία αυτή είναι ιδιαίτερα ανθεκτική και προσαρμόζεται εύκολα σε πολλούς τύπους εδαφών, δίνοντας εύγευστα πορτοκάλια πολύ καλής ποιότητας.

Πορτοκάλια Χίου:

Δίνει μικρούς καρπούς και ωριμάζει από τα μέσα Νοεμβρίου. Ο καρπός της έχει πολλά σπόρια, λίγο χυμό και είναι εξαιρετικά ανθεκτικός στη μεταφορά.

Πορτοκάλια Άρτας:

Οι καρποί της ποικιλίας αυτής είναι σφαιρικοί, έχουν υπόξινη γεύση και είναι εξαιρετικά αρωματικοί. Η ωρίμανση τους γίνεται κατά τον Ιανουάριο.

Πορτοκάλια Μέρλιν:

Γνωστή ποικιλία με πολύ εύγευστους, αρωματικούς και χυμώδεις καρπούς, που καλλιεργείται σε πολλές περιοχές του κόσμου. Στη χώρα μας αντιπροσωπεύει περίπου το 60% της ελληνικής παραγωγής.

Σαγκουίνι:

Λέγεται και αιματόσαρκος ποικιλία εξαιτίας της κόκκινης σάρκας των καρπών της. Είναι ξενικής προέλευσης με πολύ εύγευστους και χυμώδεις καρπούς που δίνουν χυμούς πλούσιους σε βιταμίνες. Το Σαγκουίνι συλλέγεται το Δεκέμβριο.

Πηγή: pathan@clickatlife.gr

Ναβαλίνα:

Ξεχωρίζουν για την πολύ γλυκιά τους γεύση και το δυνατό τους άρωμα. Είναι πολύ πλούσια σε βιταμίνη C, επίσης περιέχουν σάκχαρα, κάλιο, ασβέστιο, φώσφορο και βιταμίνη Α. Η ποικιλία πορτοκαλιών ναβαλίνα, πήραν το όνομα τους από την προεξοχή που έχουν στο κάτω μέρος τους, όπου περιέχεται ένα μικρό φρούτο σε εμβρυϊκή κατάσταση. Έχουν φλούδα χοντρή και γλυκιά ζουμερή σάρκα. Η φλούδα τους γίνεται εξαιρετικό γλυκό του κουταλιού.

Χαρακτιριστικά πορτοκαλιού

Η σάρκα του πορτοκαλιού χωρίζεται σε τμήματα που λέγονται σκελίδες ή φέτες. Κάθε φέτα περιβάλλεται από ινώδη ιστό λευκού χρώματος, που λέγεται «ράκος». Στο εσωτερικό της κάθε φέτας υπάρχουν πολλά χωρίσματα, τα κύτταρα της σάρκας που είναι γεμάτα χυμό καθώς και μέχρι 3 σπόρια, αλλά μπορεί να υπάρχουν και φέτες χωρίς καθόλου σπόρια.

Το πορτοκάλι έχει γλυκιά ή γλυκόξινη γεύση και είναι λιγότερο ή περισσότερο αρωματικό ανάλογα με την ποικιλία και την ποιότητα. Κάποια ελαφριά πικρή γεύση που παρατηρείται μερικές φορές οφείλεται σε ποσότητα αιθέριου ελαίου που έχει εισχωρήσει στη σάρκα.

Η θρεπτική ανάλυση ανά 100 γραμμάρια πορτοκαλιού έχει ως εξής

Θερμίδες 49 kcal

Νάτριο 86 mg

Λιπαρά 0,2 γρ.

Πρωτεΐνες 1 γρ.

Υδατάνθρακες 12,2 γρ.

Ασβέστιο 41 mg

Σίδηρος 0,4 mg

Φώσφορο 20 mg

Νερό 200 γρ. Κάλιο 1 mg

Το πορτοκάλι είναι πλούσιο σε βιταμίνη C, φυλλικό οξύ, κάλιο, σελήνιο και φυτικές ίνες, β – καροτίνη, πηκτίνη, κάλιο, ασβέστο, σίδηρο, ιώδιο, φώσφορο, μαγγάνιο, νάτριο, χλώριο και ψευδάργυρο.

Ένα μέτριο σε μέγεθος πορτοκάλι μας περέχει 62 θερμίδες και μας προμηθεύει με σχεδόν το 100% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης σε βιταμίνη C. Η περιεκτικότητά τους σε νάτριο είναι χαμηλή. Επίσης η αύξηση της γλυκαιμίας που προκαλούν είναι χαμηλή.

Πιπεριές καυτερές, είδη και οφέλη

Πιπεριές, πάπρικα, τσίλι, μπούκοβο και πόσες άλλες διαφορετικές ονομασίες και εκδοχές του καρπού αυτού μπορείς να σκεφτείς ότι έχεις δοκιμάσει; Αλήθεια, οι πιπεριές είναι απ’ τα πιο ευρέως καλλιεργημένα και αξιοποιημένα φυτά, τόσο για τις γαστρονομικές εφαρμογές τους, όσο και για τις ιδιότητες των βιοενεργών συστατικών τους, που μπορεί να έχουν ακόμα και φαρμακολογικές προεκτάσεις. Είναι ένα τρόφιμο που αν το εκμεταλλευτείς σωστά, μπορεί να απογειώσει τα γεύματά σου αλλά και την υγεία του οργανισμού σου!

Από πού «κατάγονται»

Οι πιπεριές (Capsicum) είναι ένα γένος φυτών της οικογένειας των Στρυχνοειδών και της τάξης των Στυχνωδών. Είναι ιθαγενές της Αμερικής, όμως μετά την επονομαζόμενη Κολομβιανή Ανταλλαγή (Columbian Exchange) διαδόθηκε και καλλιεργήθηκε ανά τον κόσμο.

Οι καυτερές πιπεριές παραμένουν σταθερά στην κορυφή των φαρμακευτικών βοτάνων. Η καταγωγή τους είναι από την Κεντρική και Νότια Αμερική και οι θεραπευτικές τους ιδιότητες είναι από τις πλέον κατάλληλες, για την αντιμετώπιση διαφόρων προβλημάτων υγείας. Ταυτόχρονα, έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε καψαϊκίνη, μια ουσία που τους χαρίζει έντονη και πικάντικη γεύση. Χρησιμοποιούνται στη μαγειρική, δίνοντας μια ιδιαίτερη πινελιά στα φαγητά, και προσφέρουν εντυπωσιακά οφέλη στην υγεία.

Οι καυτερές πιπεριές μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε ωμές, είτε αποξηραμένες ως καρύκευμα. Το μπαχαρικό τους αποτελεί ένα από τα κύρια συστατικά της μεσογειακής διατροφής. Εμπλουτίζουν τη γεύση και συνοδεύουν πιάτα κρεατικών, διάφορα είδη αλλαντικών και τυριών, σάλτσες και πολτούς . Η καυστικότητά τους υπολογίζεται σύμφωνα με την κλίμακα Scoville (Σκοβίλ) SHU.

Είδη από καυτερές πιπεριές

Η πιπεριά, ως φυτό, απαριθμεί περίπου 200 διαφορετικά είδη που ποικίλουν ανάλογα με το μέγεθος, το χρώμα και τον βαθμό καυτερής γεύσης. Οι καυτερές πιπεριές ανήκουν στην οικογένεια των καψικών και μερικές από αυτές βρίσκονται παρακάτω:

Πάπρικα

Η βοτανολογική ονομασία του συγκεκριμένου είδους πιπεριάς είναι Capsicum Annuum. Έχει πολλά είδη με μικρές διαφορές, οι οποίες ποικίλουν ανά περιοχή. Αν και σε όλους μας είναι γνωστή η γλυκιά πάπρικα, το είδος της κατ’εξοχήν ανήκει στις καυτερές πιπεριές. Αυτή προέκυψε το 1920, χάρη στην παρέμβαση ενός Ούγγρου καλλιεργητή, ο οποίος εμβολίασε το φυτό.

Οι πιπεριές, μόλις ωριμάσουν, συλλέγονται, αποξηραίνονται και κονιορτοποιούνται, διατηρώντας το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα. Η πάπρικα θεωρείται το εθνικό μπαχαρικό της Ουγγαρίας και οι Ούγγροι το χρησιμοποιούν στο γκούλας, το παραδοσιακό φαγητό τους. Επιπλέον, καλλιεργείται και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης, όπως Σερβία, Ρουμανία, Ισπανία, Πορτογαλία, βόρεια Ελλάδα, καθώς και στην Λατινική Αμερική.

Μπούκοβο

Η επίσημη ονομασία αυτού του είδους καυτερής πιπεριάς ονομάζεται Capsicum frutescens. Το όνομά της προέρχεται από την σερβική λέξη «bukva», η οποία σημαίνει «οξιά». Το Μπούκοβο ήταν ένα χωριό της Γιουγκοσλαβίας, στο κέντρο ενός δάσους με οξιές, κοντά στα σύνορα με την Φλώρινα και τις Πρέσπες. Η ποικιλία αυτή καλλιεργείται σε όλη τη Μεσόγειο. Ο καρπός της συλλέγεται, αποξηραίνεται και ο σπόρος της γίνεται νιφάδες. Το μπούκοβο ή το «μεσογειακό τσίλι», όπως συνήθως το αποκαλούμε, είναι ένα από τα πιο διάσημα καρυκεύματα και δίνει καυτερή γεύση και δυνατό άρωμα στα φαγητά. Αν και ανήκει επίσημα στις καυτερές πιπεριές, μπορούμε να βρούμε και γλυκές νιφάδες. Χρησιμοποιείται στην παρασκευή αλλαντικών και αναδεικνύει κρεατικά και σούπες.

Καγιέν (Cayenne)

Το πιπέρι καγιέν, γνωστό και ως μπαχαρικό Γουινέας (Guinea spice) πήρε το όνομά του από την πόλη Cayenne (Καγιέν) της γαλλικής Γουιάνας. Προέρχεται από τις πιπεριές τσίλι, οι οποίες ξεκίνησαν από την Κεντρική και Νότια Αμερική και διαδόθηκαν στην Ευρώπη περί τον 15ο αιώνα, χάρη στον Χριστόφορο Κολόμβο. Ανήκουν και αυτές στο γένος Capsicum Annuum, ενώ κατέχουν μια πολύ υψηλή θέση στον δείκτη καυστικότητας SHU, περίπου 30.000-50.000 μονάδες. Επειδή είναι πολύ καυτερές, μόλις ωριμάσουν, συλλέγονται, αποξηραίνονται και αλέθονται. Από αυτό το άλεσμα προκύπτει το πιπέρι καγιέν, το οποίο χρησιμοποιείται ως μπαχαρικό, και διατίθεται στο εμπόριο σε διάφορες προσμίξεις, οι οποίες ρυθμίζουν την καυστικότητα του. Είναι πολύ δημοφιλές στην μεξικάνικη και ινδική κουζίνα, ενώ στην ευρωπαϊκή κουζίνα χρησιμοποιείται με μικρότερη συχνότητα, ολοκληρώνοντας ένα απλό πιάτο.

Τσίλι (Chili)

Η πιπεριά τσίλι (chili pepper), ή σύμφωνα με την βοτανολογική της ονομασία Capsicum Solanaceae, είναι ένα φυτό ιθαγενές της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Η καλλιέργεια της, σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα στο Εκουαδόρ, μετράει περίπου 6.000 χρόνια. Έγινε γνωστή στους Ευρωπαίους , χάρη στα ταξίδια του Χριστόφορου Κολόμβου, ο οποίος τις συνάντησε στις Αντίλλες και τις ξεχώρισε για την πικάντικη γεύση τους, που θύμιζε πιπέρι. Έχουν το σχήμα κέρατου, λόγω της μυτερής τους κατάληξης και διακρίνονται σε πράσινες, κίτρινες και κόκκινες, από τις οποίες προέρχεται το πιπέρι καγιέν. Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε καψαϊκίνη, ενώ η τιμή τους στον δείκτη καυστικότητας SHU είναι 1.200 έως 1.600 μονάδες.

Χαμπανέρο (Habaneros)

Το όνομά της συγκεκριμένης πιπεριάς σημαίνει «που προέρχεται από την Αβάνα». Η πιπεριά Χαμπανέρο (habanero) είναι από τις πιο καυτερές πιπεριές τον κόσμο, με καυστικότητα στην κλίμακα SHU από 100.000 έως 350.000 μονάδες. Προέρχεται από την Νότια Αμερική και την περιοχή του Αμαζονίου, αλλά η φήμη της εξαπλώθηκε λόγω της εκτεταμένης χρήσης της στο Μεξικό. Εάν παραβλέψει κανείς πόσο καυτερή είναι, η γεύση της έχει κάτι φρουτώδες. Η πιπεριά χαμπανέρο χρησιμοποιείται στην κουζίνα της Λατινικής Αμερικής, αλλά και σε πολλά Ασιατικά πιάτα. Βρίσκει εφαρμογή σε πολλές καυτερές σάλτσες, εκτοξεύοντας την γεύση και την ένταση των πιάτων.

Χαλαπένιο (Jalapeno)

Η πιπεριά χαλαπένιο (jalapeno) είναι από τις πιο διάσημες καυτερές πιπεριές, λόγω της περιορισμένης καυστικότητας της. Είναι δηλαδή τόσο πικάντικη, ώστε να απευθύνεται στο ευρύ κοινό, ακόμα και σε αυτούς που αποφεύγουν τα πολύ καυτερά. Το όνομά της προέρχεται από την πόλη Xalapa, του Μεξικό, στην οποία άρχισε να καλλιεργείται. Ανήκει και αυτή στο γένος Capsicum Annuum και φτάνει τις 20.000 μονάδες στον δείκτη καυστικότητας. Έχει πράσινο χρώμα, είναι μεσαίου μεγέθους, μακρόστενη και με στρογγυλεμένη άκρη. Χρησιμοποιείται σε πολλές παραδοσιακές συνταγές της Μεξικάνικης κουζίνας ή σε σάλτσες και αποτελεί εξαιρετική πηγή βιταμίνης C, βιταμίνης Β6, βιταμίνης Ε και βιταμίνης Κ. Οι πιπεριές χαλαπένιος κυκλοφορούν στο εμπόριο είτε φρέσκιες, είτε σε κονσέρβα, ενώ αποξηραμένες ονομάζονται chipotle chili.

Carolina Reaper

Η πιπεριά Carolina reaper είναι η πιο καυτερή στον κόσμο και «καίει» ακόμα και τους πιο φανατικούς λάτρεις του πικάντικου. Δικαίως κρατά τα σκήπτρα της καυστικότητας, με την κλίμακα SHU να αγγίζει μέχρι και τις 2.200.000 μονάδες, γι’αυτό και κατέχει την 1η θέση στο World Guinness Records. Κατά την χρήση της είναι απαραίτητη η χρήση γαντιών. Σε περίπτωση επαφής των χεριών με την πιπεριά και κατόπιν με τα μάτια, θα προκληθεί έντονο κάψιμο και ερεθισμός. «Ο χάρος από την Καρολάινα» όπως λέγεται, θα απογειώσει κάθε συνταγή που απευθύνεται στους πιο απαιτητικούς.

Ταμπάσκο (Tabasco)

Η πιπεριά Tabasco κατάγεται από το Μεξικό, την πατρίδα του πικάντικου φαγητού. Σύμφωνα με τον δείκτη καυστικότητας SHU, συγκεντρώνει περί τις 50.000 μονάδες και έτσι κατοχυρώνει επάξια την 4η θέση. Είναι μια από τις πιο καυτερές πιπεριές στον κόσμο, και είναι ιδιαίτερα γνωστή για την σάλτσα της. Η σάλτσα tabasco παρασκευάστηκε για πρώτη φορά στη Λουιζιάνα των Ηνωμένων Πολιτειών, στα μέσα του 19ου αιώνα. Η παραγωγή της, από τότε και στο εξής, συνεχίζεται αμείωτα, και η συνταγή της παραμένει μυστική. Βασικά της συστατικά, πέραν της πιπεριάς, είναι το γαλλικό λευκό ξύδι και το αλάτι.

Οφέλη για τον οργανισμό

Όλες οι καυτερές πιπεριές έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: την καψαϊκίνη. Η καψαϊκίνη είναι η ουσία που τους προσδίδει αυτήν την πικάντικη γεύση, αλλά διαθέτει και μια σειρά από φαρμακευτικές ιδιότητες. Αποδεδειγμένα, μειώνουν την θνησιμότητα κατά 13% και θεωρούνται ένα από τα μυστικά της μακροζωίας. Μερικές από τις ευεργετικές τους ιδιότητες είναι οι παρακάτω:

Είναι πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά

Οι καυτερές πιπεριές είναι πλούσιες σε βιταμίνη Α, Β6, C, K, E, φολλικό οξύ και μαγγάνιο. Περιέχουν ισχυρά αντιοξειδωτικά που θωρακίζουν και αποτοξινώνουν τον οργανισμό. Ταυτόχρονα, προστατεύουν από τις ελεύθερες ρίζες, στις οποίες οφείλονται διάφορες ασθένειες.

Έχει αναλγητική δράση

Η καψαϊκίνη αποτελεί κύρια ουσία των αναλγητικών φαρμάκων. Χρησιμοποιείται σε έμπλαστρα και αλοιφές για την ανακούφιση του πόνου, σε καρκινοπαθείς που υποφέρουν από πόνους ή σε άτομα που πάσχουν από φλεγμονώδεις νόσους. Η ουσία απελευθερώνεται γρήγορα και δρα σε συγκεκριμένες απολήξεις των νεύρων.

Ενισχύουν τον μεταβολισμό

Μια από τις βασικές ιδιότητες της καψαϊκίνης είναι η τόνωση του μεταβολισμού, μέσω της θερμογένεσης. Μέσω αυτής της διαδικασίας, ουσιαστικά, αυξάνεται η θερμότητα στο σώμα, με αποτέλεσμα  να αυξάνεται και η καύση θερμίδων ανά ημέρα. Σύμφωνα με έρευνες, άνθρωποι που συμπεριλάμβαναν καθημερινά στο πρωινό τους καψαϊκίνη, έκαιγαν περίπου 51% περισσότερες θερμίδες από τους υπόλοιπους.

Αυξάνουν το αίσθημα κορεσμού

Πολλές μελέτες έχουν δείξει, ότι οι άνθρωποι που εντάσσουν στην διατροφή τους καυτερές πιπεριές, τείνουν να αισθάνονται χορτασμένοι για περισσότερη ώρα και να τρώνε λιγότερο. Με άλλα λόγια, η καψαϊκίνη συμβάλλει στην μείωση της πείνας. Αυτό συμβαίνει, γιατί μειώνεται η παραγωγή της γκρελίνης, της ορμόνης, δηλαδή, που δημιουργεί το αίσθημα της πείνας.

Βοηθούν στην καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος

Τα μπαχαρικά και τα ενεργά συστατικά τα οποία περιέχουν, βοηθούν στην θωράκιση του στομάχου ενάντια σε διάφορες λοιμώξεις και στην αύξηση της πεπτικής παραγωγής υγρών, που διευκολύνουν την πέψη. Εσφαλμένα υπάρχει η άποψη ότι τα μπαχαρικά δημιουργούν έλκος και επιβαρύνουν τις στομαχικές λειτουργίες. Στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Οι καυτερές πιπεριές μειώνουν τον κίνδυνο έλκους του στομάχου, όταν αυτές καταναλώνονται με μέτρο και όχι ανεξέλεγκτα. Να τονίσουμε, πως δεν ισχύει το ίδιο, σε περιπτώσεις ασθενών, που ήδη έχουν έλκος ή αντιμετωπίζουν άλλα προβλήματα με το στομάχι τους, και ως εκ τούτου πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί με την κατανάλωση οποιουδήποτε μπαχαρικού.

Μειώνουν την αρτηριακή πίεση και την εμφάνιση εγκεφαλικού ή εμφράγματος

Τα υψηλά επίπεδα αρτηριακής πίεσης απασχολούν το 40% των ανθρώπων που είναι άνω των 25 ετών. Μελέτη σε ποντίκια με αρτηριακή πίεση έχει δείξει, ότι η κατανάλωση μπαχαρικών με υψηλό ποσοστό καψαϊκίνης συνέβαλε στην σταδιακή μείωση της. Ωστόσο, τα παραπάνω αποτελέσματα ενδέχεται να έχουν διαφορετικό ποσοστό επιτυχίας στους ανθρώπους. Παράλληλα, σύμφωνα με άλλη μελέτη, ο μέσος καταναλωτής καυτερών πιπεριών, παρόλο που πίνει και καπνίζει, έχει χαμηλότερη χοληστερίνη και καλύτερη λειτουργία του κυκλοφορικού συστήματος. Με αποτέλεσμα, να μειώνεται και η πιθανότητα εμφάνισης εγκεφαλικού ή εμφράγματος.

Μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου

Η ασθένεια του καρκίνου συνδέεται με την συνεχή κυτταρική ανάπτυξη. Μελέτες σε ζώα έδειξαν, ότι η καψαϊκίνη επιτίθεται στην διαδικασία ανάπτυξης καρκινικών κυττάρων. Το 80% των καρκινικών κυττάρων αυτοκαταστράφηκε, ενώ οι καρκινικοί όγκοι μειώθηκαν.

Αντενδείξεις

Παρά τα σημαντικά οφέλη που προσδίδουν οι καυτερές πιπεριές στον οργανισμό, υπάρχουν μερικές αντενδείξεις που καλό είναι να λάβουμε υπόψη. Η υπερβολική κατανάλωση τους συνδέεται με τον αυξημένο κίνδυνο της εμφάνισης καρκίνου του στομάχου. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα υψηλά ποσοστά καψαϊκίνης επιφέρουν οξειδωτική βλάβη στο DNA, ειδικά σε άτομα που υποφέρουν από σπαστική κολίτιδα. Επιπλέον, μελέτες δείχνουν ότι είναι τοξική σε μεγάλες ποσότητες. Στα συμπτώματα δηλητηρίασης από καψαϊκίνη συγκαταλέγεται η αναπνευστική δυσχέρεια, οι σπασμοί και η κυάνωση. Στην πραγματικότητα, αυτό μπορεί να συμβεί κυρίως λόγω της χρήσης κάποιου διαλύματος. Μόνο αν κάποιος καταναλώσει πάνω από 2 λίτρα καυτερής σάλτσας, κινδυνεύει να ξεπεράσει το τοξικό όριο. Τέλος, οι τροφές με υψηλή συγκέντρωση καψαϊκίνης θεωρούνται εθιστικές. Αυτό συμβαίνει γιατί ο εγκέφαλος συγχέει το κάψιμο με το αίσθημα του πόνου και ξεκινά την παραγωγή ενδορφινών. Οι ενδορφίνες προκαλούν προσωρινή ευφορία, ταχυκαρδία, έκκριση σάλιου και ιδρώτα.