Κατηγορία: Ψάρι – Θαλασσινά

Αχινός ένας υπέροχος μεζές και ιστορία

Ο αχινός ή εχίνος ή αχινιός είναι μικρό ασπόνδυλο θαλασσινό ζώο, ο οποίος ανήκει στην τάξη των εχινόδερμων και απαντάται σε όλες τις θάλασσες του κόσμου.

Έχει σχήμα σφαιρικό και ο δερματοσκελετός του αποτελείται από πολλά μικρά ασβεστολιθικά πλακίδια, που είναι ενωμένα μεταξύ τους καθώς και αγκάθια που προστατεύουν το σώμα του και του επιτρέπουν να κινείται.

Για την κίνησή τους χρησιμοποιούν και βαδιστικούς ποδίσκους που έχουν σχήμα σωλήνα. Τρέφονται με φύκια αλλά και με μύδια και άλλα ασπόνδυλα.

Κυριότεροι εχθροί τους είναι οι αστερίες και διάφορα σαρκοφάγα ζώα και ψάρια της θάλασσας.

Υπάρχουν 700 είδη αχινών, από τα οποία αρκετά είναι εδώδιμα και αποτελούν αλιεύματα. Τον βρίσκουμε στη λάσπη του βυθού, σε βραχώδη μέρη με φύκια.

Αν είστε γενναίοι, μπορείτε να τους μαζέψετε μόνοι σας και να απολαύσετε το ουζάκι σας με τον καλύτερο μεζέ του κόσμου. Χρειάζεται θάρρος, πάντως, γιατί τα πρόστιμα για την αλιεία αχινών από ερασιτέχνες είναι τσουχτερά. Όπως και να ‘χει, ψαρεμένος ή αγορασμένος, ο αχινός είναι λατρεία. Κρύβει μέσα του την αλμύρα και τη μυρωδιά της θάλασσας και έχει μία γεύση πραγματικά μοναδική.

Η ύπαρξη αχινών θεωρείται ένδειξη καθαρής θάλασσας.

Η κατανάλωση αχινών δεν είναι συνήθεια μόνο των νεοελλήνων. Ούτε καν μόνο των αρχαίων Ελλήνων, αφού σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα, ακόμη και οι πρόγονοί μας από τη νεολιθική εποχή τους κατανάλωναν με όρεξη.

Περισσότερο όμως από κάθε λαό, οι Ιάπωνες είναι αυτοί οι οποίοι λατρεύουν πραγματικά τους αχινούς.

Παράλληλα αποτελούσε ιδανικό φάρμακο για αρκετές παθήσεις όπως η ψώρα, διάφορα έλκη, υπερσαρκώματα κ.α.

Στη ρωμαϊκή αρχαιότητα, ο αχινός λατρεύτηκε τόσο που υπάρχουν πολυάριθμες αναφορές του στις περιγραφές των πολυσυζητημένων ρωμαϊκών συμποσίων, με διάφορες παραλλαγές, ωμό, μαγειρεμένο ή σε σάλτσες.

Σήμερα τον απολαμβάνουμε ωμό με λεμόνι, τρόπος που φαίνεται να είναι και ο καλύτερος και αυτός που αναδεικνύει την αρμύρα της θάλασσας ή βραστός, ως σούπα ή ως συστατικό σε μακαρονάδες.

Βρώσιμοι είναι οι αρσενικοί αχινοί.

Είναι κατάμαυροι, έχουν μεγάλα αγκάθια και μεγαλύτερο χνούδι μπροστά στο στόμα τους, λέγονται δε συχνά “οβραίοι.”

Οι θηλυκοί έχουν διάφορες αποχρώσεις του μαύρου -συχνά δυσδιάκριτες με το έντονο φως- μικρότερα αγκάθια και είναι αυτοί που δίνουν τα υπέροχα αβγά του.

Οι εποχές που θεωρούνται αυγωμένοι, είναι όταν το φεγγάρι είναι γεμάτο. Οι αχινοί δεν διατηρούνται για μέρες αλλά πάντα έχουν καλύτερη γεύση μερικές ώρες μετά, αφού τους βγάλουμε από τη θάλασσα. Για να διατηρηθούν ζωντανοί, τοποθετούνται σε κουβά με θαλασσινό νερό ή στο ψυγείο με μια υγρή πετσέτα πάνω τους.

Πηγή: www.tasty-day.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΟΣΤΡΑΚΑ

 

Αυγοτάραχο το δικό μας χαβιάρι έδεσμα

Από τις λιμνοθάλασσες του Μεσολογγίου και του Αιτωλικού, το αυγοτάραχο δεν είναι τίποτε άλλο από ταριχευμένα αυγά ψαριών, όπως ακριβώς δηλώνει και η ετυμολογία της λέξης (αυγό και ταριχεύω).

Το προϊόν προέρχεται από τις ωοθήκες του κέφαλου (mugil cephalus) τις οποίες οι ντόπιοι επεξεργάζονται με αλάτι, κατόπιν τις υποβάλλουν σε ελαφριά ξήρανση και στη συνέχεια τις εμβαπτίζουν μέσα σε κερί για να διατηρηθούν αναλλοίωτες.

Η εκλεκτή κεχριμπαρένια λιχουδιά, έδεσμα με τη ξεχωριστή νοστιμιά και το φίνο άρωμα συγκαταλέγεται στις γκουρμέ γεύσεις και ανάμεσα στις πρώτες επιλογές της απαιτητικής γαστρονομίας.

Θεωρείται πηγή σημαντικής ενέργειας και υψηλής διατροφικής αξίας, καθότι περιέχει σημαντική ποσότητα βιταμινών και ω-3 πολυακόρεστων λιπαρών.

Το αυγοτάραχο Μεσολογγίου έχει χαρακτηριστεί προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ), το μοναδικό αλιευτικό προϊόν ΠΟΠ στην Ελλάδα.

Το αυγοτάραχο στην αρχαιότητα

Η τακτική της συντήρησης του αυγοτάραχου από τόνο ή κέφαλο έχει τις ρίζες της στους αρχαίους Ελληνες και Αιγύπτιους. Το 1668 ο Τούρκος χρονογράφος και περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπή αναφέρει το αυγοτάραχο ως μεζέ “πραγματικά άξιο δώρο για σουλτάνους”, “ξανθό σαν το σαφράν”, ευωδιαστό, νόστιμο και τονωτικό.

Το αυγοτάραχο έγινε γνωστό στην Ευρώπη από το λόρδο Βύρωνα, που επισκέφθηκε το Μεσολόγγι τον Ιανουάριο του 1824. Λόγω της μοναδικότητας του το αυγοτάραχο δινόταν και ως πεσκέσι που αφορούσε ποτό ή φαγητό. Ακόμη και στη λογοτεχνία υπάρχουν αναφορές.

Ο Παπαδιαμάντης στο κορυφαίο του διήγημα “Η Φόνισσα” αναφέρει πως η Φραγκογιαννού προσπάθησε στη δίκη του γιου της να δωροδοκήσει τους ενόρκους με εκλεκτά είδη στα οποία συμπεριλαμβανόταν το αυγοτάραχο…

Διαδικασία αλίευσης και παραγωγής αυγοτάραχου

Κατά την περίοδο αναπαραγωγής της μπάφας, από τα τέλη Αυγούστου μέχρι και τα μέσα Σεπτεμβρίου, αρχίζει το ψάρεμα στα ιβάρια∙ στα φυσικά ιχθυοτροφεία που έχουν δημιουργηθεί στους γαλήνιους κόλπους της λιμνοθάλασσας.

Εδώ, οι ψαράδες με γνώση και μαεστρία έχουν τοποθετήσει τις «πείρες» (διχτυωτές ιχθυοπαγίδες), απ’ όπου τα ψάρια είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγουν. Απόχες και καμάκια επιστρατεύονται για το ψάρεμα∙ ακολουθεί η διαλογή των ψαριών και η παραγωγή του αυγοτάραχου αρχίζει…

• Με κοφτερά – σαν ξυράφια μαχαίρια –

αφαιρούνται οι δυο επιμήκεις κυλινδρικοί λοβοί με τα αυγά από την κοιλιά των ψαριών, πολύ προσεκτικά, καθώς η οποιαδήποτε αμυχή μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στο προϊόν.

• Οι αυγόσακοι

ξεπλένονται καλά και παστώνονται με αλάτι. Με επιδέξιες πιέσεις των δακτύλων, παίρνουν τετράπλευρο σχήμα το οποίο σταθεροποιείται μέσα στα ειδικά κλουβιά με σίτες, όπου μένουν για να στεγνώσουν, τρείς μέρες τουλάχιστον.

Η διαδικασία της ξήρανσης είναι ελεγχόμενη και τα αυγοτάραχα διατηρούνται μελίχρωμα, δηλαδή μαλακά με ένα υπέροχο μελί χρώμα.

• Ακολουθεί το κέρωμα,

με εμβάπτιση σε αγνό υγροποιημένο κερί, ώστε να αυξηθεί η διάρκεια ζωής του αυγοτάραχου, που ξεπερνά τον ένα χρόνο.

Η καλύτερη, όμως, περίοδος ανάλωσης είναι μέσα στο πρώτο δεκάμηνο της παραγωγής∙ όσο πιο νωπό καταναλώνεται, τόσο πιο δυνατή είναι η γεύση του.

• Τέλος, οι ράβδοι

τυλίγονται σε μεμβράνη (οι συσκευασίες ξεκινούν από τα 100 – 120 γρμ. αλλά μπορεί να ξεπεράσουν και το ένα κιλό) και παίρνουν τον δρόμο για τα ντελικατέσεν και τη κουζίνα μας…

Πώς τρώγεται το αυγοτάραχο

Ο πιο απλός τρόπος να το απολαύσετε, ως ορεκτικό, είναι σε καναπεδάκι με φρέσκο ψωμί και λίγο βούτυρο συνοδευόμενο από ένα ποτηράκι ούζο, τσίπουρο, βότκα, σαμπάνια ή κάποιο εξαιρετικής ποιότητας ουίσκι.

Ταιριάζει απόλυτα με σπαγγέτι αλλά και με μια δροσερή σαλάτα με αβοκάντο, κρεμμυδάκια, ελαιόλαδο, χυμό λεμονιού και φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Όμως το αυγοτάραχο, ως εξαιρετική πρώτη ύλη,

έχει κεντρίσει τη φαντασία και τη δημιουργικότητα καταξιωμένων σεφ για τη δημιουργία εμπνευσμένων πιάτων: στο φούρνο με μέλι, δάφνη, σόγια και πετιμέζι ή σε εμπνευσμένες δημιουργίες από θαλασσινά, γαρίδες, αστακό, ψητά ψάρια.

Όπως κι αν επιλέξετε να το απολαύσετε ακολουθείστε μια συμβουλή: μην το μασήσετε αλλά αφήστε το να λιώσει σιγά σιγά στο στόμα… μια συγκλονιστική έκρηξη γεύσης θα πλημμυρίσει τον ουρανίσκο σας!

Ευεργετικά οφέλη

Πλούσια σε πρωτεΐνη υψηλής βιολογικής αξίας, λιπαρά οξέα αλλά και βιταμίνες όπως η βιταμίνη Ε και η βιταμίνη C, το αυγοτάραχο δεν προσφέρει μόνο ιδιαίτερη γεύση αλλά και θρέψη.

Τα αυγοτάραχα όπως και το κερωμένο αυγοτάραχο είναι πλούσιο σε μονοακόρεστα, σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα συμπεριλαμβανομένων των πολύτιμων ωμέγα-3 λιπαρών, κυρίως του εικοσαπενταενοϊκού οξέος (EPA) και του εικοσιδυαεξαενοϊκού οξέος (DHA).

Πολυάριθμες, επιστημονικά τεκμηριωμένες μελέτες υποδεικνύουν πως το ΕPA και το DHA παίζουν κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και του αμφιβληστροειδούς.

Προάγουν τις λειτουργίες του ανοσοποιητικού, βελτιώνουν τη γνωστική ικανότητα, ενώ έχουν συσχετιστεί με την πρόληψη καρδιαγγειακών νοσημάτων και εμφάνισης καρκίνου.

Επίσης το αυγοτάραχο περιέχει σημαντικές ποσότητες σκουαλενίου (ουσία την οποία συναντάμε και στο ελαιόλαδο) και φυτοστερολών (ουσίες που υπό προϋποθέσεις μειώνουν το επίπεδο χοληστερόλης).

Στο αυγοτάραχο ενυπάρχουν σημαντικές ποσότητες της αντιοξειδωτικής βιταμίνης Ε (περίπου 4 mg/100 γρ.) που λειτουργεί παράλληλα ως αναστολέας της δράσης του Παράγοντα Ενεργοποίησης Αιμοπεταλίων.

Ο Παράγοντας Ενεργοποίησης Αιμοπεταλίων είναι ένας από τους ισχυρότερους φλεγμονώδεις παράγοντες που έχουν εντοπιστεί και φέρει άμεση ευθύνη για το σχηματισμό των αθηρωματικών πλακών στα αγγεία.

Ένα σημαντικό συμπέρασμα έρευνας του Χαροκόπειου είναι ότι η επεξεργασία που υπόκεινται οι ωοθήκες της μπάφας για να μας δώσουν το τελικό προϊόν δεν επιδρά σημαντικά στα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά και στη σύσταση του προϊόντος. Μάλιστα το τελικό προϊόν έχει το πλεονέκτημα ότι η υψηλή περιεκτικότητα του σε κηρούς ενδέχεται να αυξάνει την απορρόφηση και την αξιοποίηση των απαραίτητων ωμέγα-3 λιπαρών οξέων.

Πηγή:https://iaitoloakarnania.gr/2019/03/aygotaracho-mesologgioy-to-elliniko-chaviari-tis-limnothalassas/